Een boom vroeg me een eindje met hem mee te lopen. Ik zei:"Dat kan niet. Bomen kunnen niet lopen." "Dan ook niet praten!", zei de boom. En toen was alles weer stil.
Dit gedichtje van Toon Hermans heeft me altijd geïnspireerd om onbevangen naar de natuur te kijken. Wat verwacht je er van? Meer dan Energie zal het je niet geven en dat is nou ook het belangrijkste wat er is.
Ik geniet altijd van de vormen, het licht en de dieren die ik er ontmoet. Eekhoorns blijven niet stil zitten. Vanmorgen zag ik er 4 achter elkaar aan rennen, over omgevallen bomen, door de blaadjes op de grond en hup weer hoog de boom in. Prachtig. Ook Edelherten zie ik regelmatig, maar een foto maken lukt me niet. Ze staan me aan te staren en ik wil het moment niet verstoren. Het zijn niet de favoriete dieren van de boswachter, omdat ze aan de oude bomen vreten en van weinig nut zijn. Maar als wandelaar vind ik het prachtig als er één met groot gewei langs me huppelt, stuiterend op 4 pootjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten