Pantoum maken*
Een pantoum wordt ook wel een Tibetaans gedicht genoemd. Het is een schema voor een gedicht. Door de herhaling en doordat je zelf steeds dieper gaat op je gevoels-zoektocht wordt het een meditatieve ervaring. Ik gebruikte het vaak in meditatieweekenden of ontwikkelingscursussen.
Je schrijft op wat in je opkomt en dat hoeven geen prachtige volzinnen te zijn, liever kort en bondig. Al lukt mij dat ook niet altijd. Corrigeer jezelf niet, laat het gebeuren. Je gebruikt een kernwoord als thema, dit kan ook iets zijn dat je op dit moment bezig houdt. Meer voorbeelden zijn te vinden op internet. Veel plezier met schrijven!
Regel 1 : maak een zin die met 'ik' begint en waarin je je kernwoord noemt
2 : maak een zin die met 'ik' begint en beschrijf waar je bent
3 : maak een zin die met 'ik' begint en beschrijf wat je ziet
4 : beschrijf wat er gebeurd is/gebeurt in connectie met je kernwoord
5 : is gelijk aan regel 2
6 : gevoelsreactie op 5, wat doet dit met je?
7 : is gelijk aan regel 4
8 : wat is jouw reactie op regel 7
9 : is gelijk aan regel 6
10: gevoelsreactie op 6, wat doet dit met je?
11: is gelijk aan regel 8
12: hoe is/voelt dat?
13: is gelijk aan regel 10
14: hoe is/voelt dat?
15: is gelijk aan regel 12
16: wat is je reactie daarop?
17: is gelijk aan regel 14
18: is gelijk aan regel 3
19: is gelijk aan regel 16
20: is gelijk aan regel 1
woensdag 30 december 2015
Pantoum over wilskracht*
1 Ik leef vanuit mijn wilskracht
2 Ik staar de wereld in
3 Ik zie de puurheid van een nieuwe dag
4 Merel vroeg:"Wat geeft je leven zin?"
5 Ik staar de wereld in
6 Ik zie groeikracht in de natuur
7 Merel vroeg:"Wat geeft je leven zin?"
8 Ik ben gekomen om liefde te delen
9 Ik zie groeikracht in de natuur
10 Ontmoetingen geven mij energie
11 Ik ben gekomen om liefde te delen
12 Ik voel me verbonden met toen en nu
13 Ontmoetingen geven mij energie
14 Mijn leven geeft me veel liefdeslessen
15 Ik voel me verbonden met toen en nu
16 Verbonden met de Aarde is dit wat het is
17 Mijn leven geeft me veel liefdeslessen
18 Ik zie de puurheid van een nieuwe dag
19 Verbonden met de Aarde is dit wat het is
20 Zo leef ik vanuit mijn wilskracht
1 Ik leef vanuit mijn wilskracht
2 Ik staar de wereld in
3 Ik zie de puurheid van een nieuwe dag
4 Merel vroeg:"Wat geeft je leven zin?"
5 Ik staar de wereld in
6 Ik zie groeikracht in de natuur
7 Merel vroeg:"Wat geeft je leven zin?"
8 Ik ben gekomen om liefde te delen
9 Ik zie groeikracht in de natuur
10 Ontmoetingen geven mij energie
11 Ik ben gekomen om liefde te delen
12 Ik voel me verbonden met toen en nu
13 Ontmoetingen geven mij energie
14 Mijn leven geeft me veel liefdeslessen
15 Ik voel me verbonden met toen en nu
16 Verbonden met de Aarde is dit wat het is
17 Mijn leven geeft me veel liefdeslessen
18 Ik zie de puurheid van een nieuwe dag
19 Verbonden met de Aarde is dit wat het is
20 Zo leef ik vanuit mijn wilskracht
dinsdag 29 december 2015
Ontmoetingen*
Gisteren, 28 december, had ik een goede dag. Mijn zus was jarig, dus ik stuurde haar wat Licht en Liefde. Van de elementwezens mag ik niet zeggen dat het goed weer was, maar dat was het wel. De zon scheen, het was niet koud en ik voelde me helder in mijn hoofd. Geen afspraken, de dag is als een leeg blad tekenpapier. Om 9 uur fietste ik naar Duin- en Kruidberg in Santpoort-Noord. Ik zag zoveel vogels onderweg: groene halsbandparkieten, winterkoninkjes, groenlingen, pimpelmezen, een grote V van ganzen vloog al kwebbelend over, een buizerd vloog op uit het bos. Heerlijk.
Ik had voor het eerst mijn Nordic walking-stokken meegenomen. Het is wennen om ermee te lopen, want ze zijn 5 cm langer dan de stokken waarmee ik in Heliomare loop. Het zijn meer hardloop-stokken. Ze geven me steun als ik het duin op klim en stabiliseren mijn loop. Toch blijft de coördinatie van armen en benen iets ingewikkelds voor mijn hoofd. Het went langzaam.
In gedachten nodig ik de dieren van het bos uit. Misschien had ik wat specifieker moeten zijn, want ineens staan er 3 runderen voor mijn neus. Veel dieren zijn bang voor stokken dus ik ga aan de kant staan en kijk ze niet aan. Ze zwaaien met hun koppen waar die enorme hoorns aan zitten. Not my cup of tea. Jaren geleden rende er één achter me aan toen ik van een duin af fietste op weg naar het strand. Het is nooit meer goedgekomen tussen ons.
Nog even hoop ik op andere ontmoetingen, maar het blijft erbij. "Tel uw zegeningen", denk ik dan maar.
Vanmorgen vroeg de psychologe waarom het gisteren zo'n goede dag was. "Ik kom altijd tot rust in de natuur en geniet van de ontmoetingen", antwoordde ik.
Gisteren, 28 december, had ik een goede dag. Mijn zus was jarig, dus ik stuurde haar wat Licht en Liefde. Van de elementwezens mag ik niet zeggen dat het goed weer was, maar dat was het wel. De zon scheen, het was niet koud en ik voelde me helder in mijn hoofd. Geen afspraken, de dag is als een leeg blad tekenpapier. Om 9 uur fietste ik naar Duin- en Kruidberg in Santpoort-Noord. Ik zag zoveel vogels onderweg: groene halsbandparkieten, winterkoninkjes, groenlingen, pimpelmezen, een grote V van ganzen vloog al kwebbelend over, een buizerd vloog op uit het bos. Heerlijk.
Ik had voor het eerst mijn Nordic walking-stokken meegenomen. Het is wennen om ermee te lopen, want ze zijn 5 cm langer dan de stokken waarmee ik in Heliomare loop. Het zijn meer hardloop-stokken. Ze geven me steun als ik het duin op klim en stabiliseren mijn loop. Toch blijft de coördinatie van armen en benen iets ingewikkelds voor mijn hoofd. Het went langzaam.
In gedachten nodig ik de dieren van het bos uit. Misschien had ik wat specifieker moeten zijn, want ineens staan er 3 runderen voor mijn neus. Veel dieren zijn bang voor stokken dus ik ga aan de kant staan en kijk ze niet aan. Ze zwaaien met hun koppen waar die enorme hoorns aan zitten. Not my cup of tea. Jaren geleden rende er één achter me aan toen ik van een duin af fietste op weg naar het strand. Het is nooit meer goedgekomen tussen ons.
Nog even hoop ik op andere ontmoetingen, maar het blijft erbij. "Tel uw zegeningen", denk ik dan maar.
Vanmorgen vroeg de psychologe waarom het gisteren zo'n goede dag was. "Ik kom altijd tot rust in de natuur en geniet van de ontmoetingen", antwoordde ik.
zondag 27 december 2015
Kerst 2015
Dierenkerst*
Voor mijn kat Wookie was het geen gezellige kersttijd. Vooral niet ontspannen. Hij voelt al dagen de voorbereidingen en onrust in huis. Wat zijn weerstand aantast, waardoor hij groene klodders niest.
En toen kwam ineens dat kleine monster met zoon Robin mee. Wookie heeft al moeite met Robin zijn energie. Hij kruipt dan altijd weg onder de tafel waar Robin hem net zo snel weer onderuit trekt. Echt begrijpen doen ze elkaar niet. Robin blijft enthousiast en wil met hem spelen en Wookie geeft, na heel lang aandringen, toe. Nu is er een nieuwe speler: Pixel. Hij is zoooo schattig, lief en aaibaar. Blazen helpt niet, dus Wookie schiet onder de bank. Hij blaast een grauwt naar iedereen die in de buurt komt. Niemand krijgt hem onder de bank vandaan.
Er komt nog meer visite, maar Wookie blijft zitten. Hij is tenslotte groot en sterk.
Dan komt nicht Mandy met Boefie. Een Boomer, een hondje dus. Ineens heeft Wookie door dat er een uitweg is: als een raket schiet hij door de open kamerdeur naar de slaapkamer. Daar staan al zijn vertrouwde spulletjes al op hem te wachten.
Pixel weet inmiddels iedereen om zijn minuscule pootje te winden, zoooo schattig. Gelukkig heeft Robin zijn bench meegenomen en kunnen we af en toe even bijkomen van al die poezeligheid.
Nu, op de day after, is Wookie hard aan het bijkomen...en ik ook.
Voor mijn kat Wookie was het geen gezellige kersttijd. Vooral niet ontspannen. Hij voelt al dagen de voorbereidingen en onrust in huis. Wat zijn weerstand aantast, waardoor hij groene klodders niest. En toen kwam ineens dat kleine monster met zoon Robin mee. Wookie heeft al moeite met Robin zijn energie. Hij kruipt dan altijd weg onder de tafel waar Robin hem net zo snel weer onderuit trekt. Echt begrijpen doen ze elkaar niet. Robin blijft enthousiast en wil met hem spelen en Wookie geeft, na heel lang aandringen, toe. Nu is er een nieuwe speler: Pixel. Hij is zoooo schattig, lief en aaibaar. Blazen helpt niet, dus Wookie schiet onder de bank. Hij blaast een grauwt naar iedereen die in de buurt komt. Niemand krijgt hem onder de bank vandaan.
Er komt nog meer visite, maar Wookie blijft zitten. Hij is tenslotte groot en sterk.
Dan komt nicht Mandy met Boefie. Een Boomer, een hondje dus. Ineens heeft Wookie door dat er een uitweg is: als een raket schiet hij door de open kamerdeur naar de slaapkamer. Daar staan al zijn vertrouwde spulletjes al op hem te wachten.
Pixel weet inmiddels iedereen om zijn minuscule pootje te winden, zoooo schattig. Gelukkig heeft Robin zijn bench meegenomen en kunnen we af en toe even bijkomen van al die poezeligheid.Nu, op de day after, is Wookie hard aan het bijkomen...en ik ook.
Playboy*
Het Kerstfeest is bij ons gevierd, samen met alle Blokken. Slaappillen, ontspanningsoefeningen en lijstjes maken hielpen me door de afgelopen dagen. Pff gered.
Het eten was veel te veel, vooral mijn hoofdgerecht. Toch nog eens leren inschatten hoeveel er nodig voor 11 personen na een dubbel voorgerecht. Nou ja, drie bakken nasi en ruim de helft van de babi pangang wachten op hun volgende bestemming. Nicht Mandy en zoon Robin nemen wat mee, een deel in de vriezer en verder vanavond nagenieten.
We deden een spel waarin je cadeautjes, van vijf tot 10 euro, voor elkaar meeneemt. Die cadeaus worden in het spel via de dobbelsteen-punten doorgegeven, uitgepakt en geruild. Uiteindelijk heb je na een kwartier ofzo een cadeau dat je mag houden of ruilen. Lekker simpel en gezellig. Ik eindigde met een giga fles bier. Tja, niet mijn favoriet. Gelukkig wilde neef Kevin ruilen en kreeg ik zo een koffiekopje met dienblad en heerlijke zelfgemaakte (oma)koekjes.
Er ging ook een pakje rond dat overduidelijk een blad was: "De Playboy", zeiden wij. Dat zou kunnen, als ik het niet zelf ingepakt had. "De Playboy", is een soort gezegde. In mijn Praktijk begeleide ik een puber, die sinds hij tien jaar was, elk jaar een Playboy voor Sinterklaas kreeg. Dat was zijn hoogtepunt van het jaar. Die jongen had (daardoor?) een verknipt idee over mensen gekregen. Hij had zichzelf door een superslank ideaalbeeld een voedselangst opgelegd, zodat hij maar niet dik zou worden en woest aantrekkelijk zou zijn voor de superslanke vrouw van zijn Playboy-dromen.
Het was dus geen Playboy die Ruud na het Kerstspel uiteindelijk verblijdde...
Het Kerstfeest is bij ons gevierd, samen met alle Blokken. Slaappillen, ontspanningsoefeningen en lijstjes maken hielpen me door de afgelopen dagen. Pff gered.
Het eten was veel te veel, vooral mijn hoofdgerecht. Toch nog eens leren inschatten hoeveel er nodig voor 11 personen na een dubbel voorgerecht. Nou ja, drie bakken nasi en ruim de helft van de babi pangang wachten op hun volgende bestemming. Nicht Mandy en zoon Robin nemen wat mee, een deel in de vriezer en verder vanavond nagenieten.
We deden een spel waarin je cadeautjes, van vijf tot 10 euro, voor elkaar meeneemt. Die cadeaus worden in het spel via de dobbelsteen-punten doorgegeven, uitgepakt en geruild. Uiteindelijk heb je na een kwartier ofzo een cadeau dat je mag houden of ruilen. Lekker simpel en gezellig. Ik eindigde met een giga fles bier. Tja, niet mijn favoriet. Gelukkig wilde neef Kevin ruilen en kreeg ik zo een koffiekopje met dienblad en heerlijke zelfgemaakte (oma)koekjes.
Er ging ook een pakje rond dat overduidelijk een blad was: "De Playboy", zeiden wij. Dat zou kunnen, als ik het niet zelf ingepakt had. "De Playboy", is een soort gezegde. In mijn Praktijk begeleide ik een puber, die sinds hij tien jaar was, elk jaar een Playboy voor Sinterklaas kreeg. Dat was zijn hoogtepunt van het jaar. Die jongen had (daardoor?) een verknipt idee over mensen gekregen. Hij had zichzelf door een superslank ideaalbeeld een voedselangst opgelegd, zodat hij maar niet dik zou worden en woest aantrekkelijk zou zijn voor de superslanke vrouw van zijn Playboy-dromen.
Het was dus geen Playboy die Ruud na het Kerstspel uiteindelijk verblijdde...
dinsdag 22 december 2015
Dagje Heliomare
Een dagje Heliomare*
Onze kat Wookie begon de dag schreeuwend. "Mamwa, owo, ow!" Nou is het een kletsende kat, maar dit duidt op een probleem. Soms doet hij dat als hij denkt dat iedereen weg is en hij helemaal alleen zielig thuis moet blijven. Maar nee. Hij was kotsmisselijk en dat kwam er al snel uit. Zo zat ik dus op mijn nuchtere maag 3 plekken kots op te ruimen en de mat schoon te maken. Hij vertelt me niet waarom hij altijd op de mat of op het kleed moet overgeven...
Na de havermout met rijstemelk en cranberry's naar Heliomare. Door de te hoge cortisolwaarde in mijn bloed ga ik hyper van de adrenalinekick naar de bushalte. Mijn VHP-pil werkt nog niet zo snel, dus even afzien.
Patricia haalt me op bij de bushalte en neemt me mee naar Heliomare. Dat scheelt een hoop stress. Ze is er zelf ook onder behandeling. Onderweg kletsen we gezellig. De slagboom van Heliomare is dicht alsof ze vandaag met motregen en harde wind veel strandgangers verwachten. Geen idee waarom die slagboom soms zo lang duurt, terwijl niemand vraagt waarom je komt of naar je ID vraagt.
Ik begin met fysiotherapie van N. Ze lijkt wat doen en voorkomen betreft sprekend op mijn tante Petra. We lachen wat af en kletsen over het katje van Robin, de Kerstboodschappen die AH zo bezorgt en over de film Star Wars en Snoopy. Ze kan me ondertussen goede tips en aanwijzingen geven. We gooien een bal over, ik loop over een wiebelplank en jongleer met stekelige ringen waar mijn handen overprikkeld door raken. We worden geobserveerd door psychologie stagiaire R. die alles van Star Wars weet.
Even pauze. Ik lees de Metro in het restaurant op een zacht oranje bankje.
Bij hydrotherapie ben ik alleen met zwemcoach D. Ik doe aquajoggen en beweeg een disc door en over het water. Wat een weerstand geeft zo'n klein ding. Dan gaan we waterboxen. Dat is niet mijn sport. Het valt op dat mijn bewegingen met naar rechts automatisch gaan, terwijl ik naar links moet bedenken hoe ik dat moet doen. Tenslotte vijf minuten drijven met een sliert om te ontspannen. Het water is een graad of 33...heerlijk.
Snel een banaan naar binnen werken als ik aangekleed ben en op naar de gymzaal. Fysio M. gaat met mij Nordic Walken. Ik heb dat ongeveer vijftien jaar met fysio Albert Jansma in een groep gedaan. Vooral lekker in Duin- en Kruidberg. Ik wil graag naar het strand. Zo achter de duinen viel het nog mee, maar richting strand worden we compleet gezandstraald. Als we het duin over gaan zien we alleen een zandstorm. Onze stokken gaan alle kanten op. We lopen nog even door de duinen en ontmoeten de Wijk aan Zee honden-uitlaatservice met een krijsende dame die ze in het gareel probeert te houden. Wij zijn blij dat we katten hebben. We lopen terug naar Heliomare en ik ben op tijd voor de bus van half 1 naar huis.
Onze kat Wookie begon de dag schreeuwend. "Mamwa, owo, ow!" Nou is het een kletsende kat, maar dit duidt op een probleem. Soms doet hij dat als hij denkt dat iedereen weg is en hij helemaal alleen zielig thuis moet blijven. Maar nee. Hij was kotsmisselijk en dat kwam er al snel uit. Zo zat ik dus op mijn nuchtere maag 3 plekken kots op te ruimen en de mat schoon te maken. Hij vertelt me niet waarom hij altijd op de mat of op het kleed moet overgeven...
Na de havermout met rijstemelk en cranberry's naar Heliomare. Door de te hoge cortisolwaarde in mijn bloed ga ik hyper van de adrenalinekick naar de bushalte. Mijn VHP-pil werkt nog niet zo snel, dus even afzien.
Patricia haalt me op bij de bushalte en neemt me mee naar Heliomare. Dat scheelt een hoop stress. Ze is er zelf ook onder behandeling. Onderweg kletsen we gezellig. De slagboom van Heliomare is dicht alsof ze vandaag met motregen en harde wind veel strandgangers verwachten. Geen idee waarom die slagboom soms zo lang duurt, terwijl niemand vraagt waarom je komt of naar je ID vraagt.
Ik begin met fysiotherapie van N. Ze lijkt wat doen en voorkomen betreft sprekend op mijn tante Petra. We lachen wat af en kletsen over het katje van Robin, de Kerstboodschappen die AH zo bezorgt en over de film Star Wars en Snoopy. Ze kan me ondertussen goede tips en aanwijzingen geven. We gooien een bal over, ik loop over een wiebelplank en jongleer met stekelige ringen waar mijn handen overprikkeld door raken. We worden geobserveerd door psychologie stagiaire R. die alles van Star Wars weet.
Even pauze. Ik lees de Metro in het restaurant op een zacht oranje bankje.
Bij hydrotherapie ben ik alleen met zwemcoach D. Ik doe aquajoggen en beweeg een disc door en over het water. Wat een weerstand geeft zo'n klein ding. Dan gaan we waterboxen. Dat is niet mijn sport. Het valt op dat mijn bewegingen met naar rechts automatisch gaan, terwijl ik naar links moet bedenken hoe ik dat moet doen. Tenslotte vijf minuten drijven met een sliert om te ontspannen. Het water is een graad of 33...heerlijk.
Snel een banaan naar binnen werken als ik aangekleed ben en op naar de gymzaal. Fysio M. gaat met mij Nordic Walken. Ik heb dat ongeveer vijftien jaar met fysio Albert Jansma in een groep gedaan. Vooral lekker in Duin- en Kruidberg. Ik wil graag naar het strand. Zo achter de duinen viel het nog mee, maar richting strand worden we compleet gezandstraald. Als we het duin over gaan zien we alleen een zandstorm. Onze stokken gaan alle kanten op. We lopen nog even door de duinen en ontmoeten de Wijk aan Zee honden-uitlaatservice met een krijsende dame die ze in het gareel probeert te houden. Wij zijn blij dat we katten hebben. We lopen terug naar Heliomare en ik ben op tijd voor de bus van half 1 naar huis.
vrijdag 18 december 2015
Kleur
Kleur*
Wonderlijk genoeg heb ik maar één gedichtje geschreven dat over kleur gaat, terwijl kleur zo'n essentieel onderdeel is van mij. Al je chakra's, de energie knooppunten van je lichaam, zijn van je bekken naar hoofd rood^ oranje^ geel^ groen^ blauw^ indigo^ violet^wit. Kleuren kunnen je energie, emotie en gezondheid beïnvloeden.
Ik ben twee jaar geleden begonnen met het schrijven van een boek dat als basis, raamwerk, de kleuren van de regenboog heeft. de tekst ligt te liggen, want ik weet niet hoe ik verder moet en ik besef dat het opzetje dat ik gemaakt heb nog lang geen boek is. Je zou misschien verwachten dat ik daar nu alle tijd voor heb, maar computeren blijft een enorme energievreter. Hoe leuk ik het schrijven ook vind, ik word er doodmoe van. Gewoon schrijven in mijn dagboek is wat simpeler en minder vermoeiend.
Maar goed, ik bedacht vanmorgen dat ik over kleur ga schrijven omdat ik een grijs vest, gemellerd grijs t-shirt, grijze rok, grijze panty en antraciet grijze laarsjes aan deed. De rest mag je raden... Grijs is net niks. Geen zwart of wit. Volgens Wikipedia: "Grijs is de benaming voor elke waarde van lichtsterkte (de hoeveelheid licht van een lichtbron) die het menselijke oog kan waarnemen tussen wit en zwart. Grijs is daarmee in feite geen kleur zoals de andere kleuren uit het spectrum, evenmin als wit en zwart dat zijn. Toch wordt grijs algemeen wel als een echte kleur ervaren."
Omdat mijn haar ook grijs geworden is ben ik dus kleurloos. Haha. Okee, er staat verder dat het in kleding gedistingeerd staat. Het is een teken van wijsheid en ervaring. Dat kwam goed uit, want ik moest vandaag naar de huisarts.
In de kleurcodering voor elektronica staat grijs voor het cijfer 8. Dat is mooi, want 8 is een lemniscaat een eindeloze energetische vorm. Ik gebruik de lemniscaat om mezelf in een lus te zetten die me verbind met de ander, in de andere lus, zonder dat ik last heb van de energie van die ander. Alles wat je kruist sluit af, denkt maar aan je lichaamshouding als je je armen over elkaar doet.
Grijs doet hetzelfde: ik blijf bij mezelf en leef vanuit mijn eigen wijsheid.
Wonderlijk genoeg heb ik maar één gedichtje geschreven dat over kleur gaat, terwijl kleur zo'n essentieel onderdeel is van mij. Al je chakra's, de energie knooppunten van je lichaam, zijn van je bekken naar hoofd rood^ oranje^ geel^ groen^ blauw^ indigo^ violet^wit. Kleuren kunnen je energie, emotie en gezondheid beïnvloeden.Ik ben twee jaar geleden begonnen met het schrijven van een boek dat als basis, raamwerk, de kleuren van de regenboog heeft. de tekst ligt te liggen, want ik weet niet hoe ik verder moet en ik besef dat het opzetje dat ik gemaakt heb nog lang geen boek is. Je zou misschien verwachten dat ik daar nu alle tijd voor heb, maar computeren blijft een enorme energievreter. Hoe leuk ik het schrijven ook vind, ik word er doodmoe van. Gewoon schrijven in mijn dagboek is wat simpeler en minder vermoeiend.
Maar goed, ik bedacht vanmorgen dat ik over kleur ga schrijven omdat ik een grijs vest, gemellerd grijs t-shirt, grijze rok, grijze panty en antraciet grijze laarsjes aan deed. De rest mag je raden... Grijs is net niks. Geen zwart of wit. Volgens Wikipedia: "Grijs is de benaming voor elke waarde van lichtsterkte (de hoeveelheid licht van een lichtbron) die het menselijke oog kan waarnemen tussen wit en zwart. Grijs is daarmee in feite geen kleur zoals de andere kleuren uit het spectrum, evenmin als wit en zwart dat zijn. Toch wordt grijs algemeen wel als een echte kleur ervaren."
Omdat mijn haar ook grijs geworden is ben ik dus kleurloos. Haha. Okee, er staat verder dat het in kleding gedistingeerd staat. Het is een teken van wijsheid en ervaring. Dat kwam goed uit, want ik moest vandaag naar de huisarts.
In de kleurcodering voor elektronica staat grijs voor het cijfer 8. Dat is mooi, want 8 is een lemniscaat een eindeloze energetische vorm. Ik gebruik de lemniscaat om mezelf in een lus te zetten die me verbind met de ander, in de andere lus, zonder dat ik last heb van de energie van die ander. Alles wat je kruist sluit af, denkt maar aan je lichaamshouding als je je armen over elkaar doet.
Grijs doet hetzelfde: ik blijf bij mezelf en leef vanuit mijn eigen wijsheid.
woensdag 16 december 2015
Onrust
Verontrustende gedachten*
Verontrustende gedachten
soms raak ik in paniek
ik blijf Lichtpuntjes verwachten
versier de Kerstboom met een piek
Verontrustende gedachten
soms voel ik me zo klein
ik zal mezelf verzachten
herstel van NAH en pijn
Verontrustende gedachten
soms geeft het alleen aan:
neem je rust, even wachten...
leven neemt een andere baan
Verontrustende gedachten
soms raak ik in paniek
ik blijf Lichtpuntjes verwachten
versier de Kerstboom met een piek
Verontrustende gedachten
soms voel ik me zo klein
ik zal mezelf verzachten
herstel van NAH en pijn
Verontrustende gedachten
soms geeft het alleen aan:
neem je rust, even wachten...
leven neemt een andere baan
Ik moet er nog niet aan denken...al doe ik dat te veel. Kerst hier met de Blokken, 11 personen, vraagt wat voorbereiding. Ik vind het moeilijk vanwege mijn overprikkeldheid en zie veel 'uitdagingen' in mijn energieniveau. Ik heb opgeschreven wat ik nodig heb en dat geeft al wat rust. Nou ja, het is familie en ik heb gevraagd of ze ook iets voor het eten willen meenemen. En verder laat ik het gebeuren...
VHP*
Ik heb zoveel lieve vriendinnen om me heen, die we laten zien hoe zij met de uitdagingen van het leven om gaan. Ik zie dat als de grote les en inspiratie van dit moment. Ik was mijn enthousiasme, creativiteit en levenslust behoorlijk kwijt. Het komt gelukkig terug! Dankzij Indiri ben ik VHP van Biotics gaan gebruiken. Het bevat valeriaan, hop en passieflora. Het helpt bij slaapproblemen en verzacht het zenuwstelsel. Nou het werkt super! Ik gebruik het ruim een week en op diep niveau ben ik de constante aanjager kwijt, het trillen van mijn ziel is minder, ik voel me meer geaard. Hoera!
Dus voor iedereen die overprikkeld is, hoog arousal ervaart of last heeft van het sensibele brein dit puur natuur product heeft mij sterk geholpen. Te koop bij Van der Piggen of een reformwinkel.
Ik heb zoveel lieve vriendinnen om me heen, die we laten zien hoe zij met de uitdagingen van het leven om gaan. Ik zie dat als de grote les en inspiratie van dit moment. Ik was mijn enthousiasme, creativiteit en levenslust behoorlijk kwijt. Het komt gelukkig terug! Dankzij Indiri ben ik VHP van Biotics gaan gebruiken. Het bevat valeriaan, hop en passieflora. Het helpt bij slaapproblemen en verzacht het zenuwstelsel. Nou het werkt super! Ik gebruik het ruim een week en op diep niveau ben ik de constante aanjager kwijt, het trillen van mijn ziel is minder, ik voel me meer geaard. Hoera!
Dus voor iedereen die overprikkeld is, hoog arousal ervaart of last heeft van het sensibele brein dit puur natuur product heeft mij sterk geholpen. Te koop bij Van der Piggen of een reformwinkel.
maandag 14 december 2015
Bomen
Boom*
Dit gedichtje van Toon Hermans heeft me altijd geïnspireerd om onbevangen naar de natuur te kijken. Wat verwacht je er van? Meer dan Energie zal het je niet geven en dat is nou ook het belangrijkste wat er is.
Ik geniet altijd van de vormen, het licht en de dieren die ik er ontmoet. Eekhoorns blijven niet stil zitten. Vanmorgen zag ik er 4 achter elkaar aan rennen, over omgevallen bomen, door de blaadjes op de grond en hup weer hoog de boom in. Prachtig. Ook Edelherten zie ik regelmatig, maar een foto maken lukt me niet. Ze staan me aan te staren en ik wil het moment niet verstoren. Het zijn niet de favoriete dieren van de boswachter, omdat ze aan de oude bomen vreten en van weinig nut zijn. Maar als wandelaar vind ik het prachtig als er één met groot gewei langs me huppelt, stuiterend op 4 pootjes.
Een boom vroeg me een eindje met hem mee te lopen. Ik zei:"Dat kan niet. Bomen kunnen niet lopen." "Dan ook niet praten!", zei de boom. En toen was alles weer stil.
Dit gedichtje van Toon Hermans heeft me altijd geïnspireerd om onbevangen naar de natuur te kijken. Wat verwacht je er van? Meer dan Energie zal het je niet geven en dat is nou ook het belangrijkste wat er is.
Ik geniet altijd van de vormen, het licht en de dieren die ik er ontmoet. Eekhoorns blijven niet stil zitten. Vanmorgen zag ik er 4 achter elkaar aan rennen, over omgevallen bomen, door de blaadjes op de grond en hup weer hoog de boom in. Prachtig. Ook Edelherten zie ik regelmatig, maar een foto maken lukt me niet. Ze staan me aan te staren en ik wil het moment niet verstoren. Het zijn niet de favoriete dieren van de boswachter, omdat ze aan de oude bomen vreten en van weinig nut zijn. Maar als wandelaar vind ik het prachtig als er één met groot gewei langs me huppelt, stuiterend op 4 pootjes.
Een oude boom*
Vanmorgen heb ik heerlijk in het bos gewandeld. Het is 10 minuten fietsen naar Duin- en Kruidberg in Santpoort. Het bos voelt als een warme omhelzing; ik voel me welkom tussen de oude stammen. Het liefst zou ik ze allemaal knuffelen en bedanken voor de zuurstof die ze voor me maken. Ik word geïnspireerd door het bos, krijg spontaan gedichtjes door of ideeën voor een probleem waar ik over na denk. Inmiddels komen de namen van de bomen ook weer terug en herken ik beuken, eiken, berken, prunussen en naaldbomen....Nou ja het is een begin.
Een oude boom staat op een kruispunt van wegen.
Mensen komen en gaan alle kanten op.
Een Pelgrim wandelt voorbij.
Hij vraagt zich af wat de juiste weg in zijn leven is.
De oude boom lacht zachtjes voor zich uit.
Hij kijkt om zich heen naar alle mogelijkheden
En beseft dat de enige weg van groei
Naar het Licht gaat.
De Pelgrim loopt vertwijfelt verder.
Dit kwam in mij op toen ik een keer door het bos liep en op een kruising van paden kwam. Ik ben zelf net als die Pelgrim. Nu al mijn mogelijkheden zijn doorgesneden om verder te gaan op dezelfde weg met mijn Praktijk, zoek ik naar een andere ontwikkelingsweg. Natuurlijk heeft de boom gelijk en ontstaat er alleen groei als je verder kijkt, als je het Licht kan zien. Maar het was enorm donker in mijn putje de laatste weken en dat lijkt het Licht erg ver. Door te wandelen in het bos kom ik weer in contact met mijn basis, de Aarde en ontstaat een soort leegte in mijn hoofd. De kortsluiting die NAH veroorzaakt in mijn gedachten valt stil. Er is alleen bos en ik mag er in wandelen.
Vanmorgen heb ik heerlijk in het bos gewandeld. Het is 10 minuten fietsen naar Duin- en Kruidberg in Santpoort. Het bos voelt als een warme omhelzing; ik voel me welkom tussen de oude stammen. Het liefst zou ik ze allemaal knuffelen en bedanken voor de zuurstof die ze voor me maken. Ik word geïnspireerd door het bos, krijg spontaan gedichtjes door of ideeën voor een probleem waar ik over na denk. Inmiddels komen de namen van de bomen ook weer terug en herken ik beuken, eiken, berken, prunussen en naaldbomen....Nou ja het is een begin.
Mensen komen en gaan alle kanten op.
Een Pelgrim wandelt voorbij.
Hij vraagt zich af wat de juiste weg in zijn leven is.
De oude boom lacht zachtjes voor zich uit.
Hij kijkt om zich heen naar alle mogelijkheden
En beseft dat de enige weg van groei
Naar het Licht gaat.
De Pelgrim loopt vertwijfelt verder.
Dit kwam in mij op toen ik een keer door het bos liep en op een kruising van paden kwam. Ik ben zelf net als die Pelgrim. Nu al mijn mogelijkheden zijn doorgesneden om verder te gaan op dezelfde weg met mijn Praktijk, zoek ik naar een andere ontwikkelingsweg. Natuurlijk heeft de boom gelijk en ontstaat er alleen groei als je verder kijkt, als je het Licht kan zien. Maar het was enorm donker in mijn putje de laatste weken en dat lijkt het Licht erg ver. Door te wandelen in het bos kom ik weer in contact met mijn basis, de Aarde en ontstaat een soort leegte in mijn hoofd. De kortsluiting die NAH veroorzaakt in mijn gedachten valt stil. Er is alleen bos en ik mag er in wandelen.
vrijdag 11 december 2015
Eten
Eten en voeding*
Je denkt misschien dat eten en voeding hetzelfde is. Toch wordt er veel gegeten wat niet voedt, denk maar aan de MacD. Ook in het dierenrijk is dit een probleem: zwanen die omkomen van de honger omdat ze brood gevoerd krijgen of egels die doodgaan van de koemelk die ze krijgen. Voeding begint bij het besef dat je lichaam energie nodig heeft om te functioneren. Je eet niet alleen omdat het lekker is, maar vooral omdat je lichaamscellen bouwstof nodig hebben.
Ik ben me enorm bewust geworden van voedingswaarden doordat mijn kinderen allebei allergisch waren. Vooral koemelk was de grote boosdoener voor hun darmen. Daardoor kwam ik er achter dat ik zelf ook intolerant ben voor koemelk. Het is bij mij niet via een bloedtest aangetoond, maar ik heb wel duidelijk reactie op koemelk en dus is het een intolerantie. Ik hou een lage drempel wat koemelk tolerantie betreft, want ik heb gewoon teveel binnen gekregen in de loop van mijn leven dus ik ben snel overvoerd.
Mijn kinderen zijn er in hun pubertijd overheen gegroeid. Wat weer een uitdaging was, want nu konden en wilden ze alles eten. Robin is een echte lekkerbek wat vet eten betreft (gelukkig heeft hij nu een airfryer) en Richard is een zoetekauw en chocola-verslaafd.
Ook zonder koemelk, suiker, kleurstoffen en soms zonder gluten zijn ze toch groot geworden. Het zou voor iedereen goed zijn deze "voedingsmiddelen" niet te eten. Er zijn gelukkig steeds meer mogelijkheden om aan goede voeding te komen.
In Heliomare hoorde ik laatst van de therapeuten dat er een onderzoek gestart wordt naar voeding. Zou voeding helpen om sneller te herstellen? Ik weet zeker dat echte zuivere voeding lichaam en geest laat groeien.
In gevangenissen in Amerika is overduidelijk aangetoond dat voeding invloed heeft op het gedrag. Hoeveel onderzoeken zijn er nodig voordat we accepteren dat we een levend organisme zijn dat groeizame, zuivere voeding nodig heeft om te functioneren?
Je denkt misschien dat eten en voeding hetzelfde is. Toch wordt er veel gegeten wat niet voedt, denk maar aan de MacD. Ook in het dierenrijk is dit een probleem: zwanen die omkomen van de honger omdat ze brood gevoerd krijgen of egels die doodgaan van de koemelk die ze krijgen. Voeding begint bij het besef dat je lichaam energie nodig heeft om te functioneren. Je eet niet alleen omdat het lekker is, maar vooral omdat je lichaamscellen bouwstof nodig hebben.
Ik ben me enorm bewust geworden van voedingswaarden doordat mijn kinderen allebei allergisch waren. Vooral koemelk was de grote boosdoener voor hun darmen. Daardoor kwam ik er achter dat ik zelf ook intolerant ben voor koemelk. Het is bij mij niet via een bloedtest aangetoond, maar ik heb wel duidelijk reactie op koemelk en dus is het een intolerantie. Ik hou een lage drempel wat koemelk tolerantie betreft, want ik heb gewoon teveel binnen gekregen in de loop van mijn leven dus ik ben snel overvoerd.
Mijn kinderen zijn er in hun pubertijd overheen gegroeid. Wat weer een uitdaging was, want nu konden en wilden ze alles eten. Robin is een echte lekkerbek wat vet eten betreft (gelukkig heeft hij nu een airfryer) en Richard is een zoetekauw en chocola-verslaafd.
Ook zonder koemelk, suiker, kleurstoffen en soms zonder gluten zijn ze toch groot geworden. Het zou voor iedereen goed zijn deze "voedingsmiddelen" niet te eten. Er zijn gelukkig steeds meer mogelijkheden om aan goede voeding te komen.
In Heliomare hoorde ik laatst van de therapeuten dat er een onderzoek gestart wordt naar voeding. Zou voeding helpen om sneller te herstellen? Ik weet zeker dat echte zuivere voeding lichaam en geest laat groeien.
In gevangenissen in Amerika is overduidelijk aangetoond dat voeding invloed heeft op het gedrag. Hoeveel onderzoeken zijn er nodig voordat we accepteren dat we een levend organisme zijn dat groeizame, zuivere voeding nodig heeft om te functioneren?
Lekker eten*
Mijn grootste traktatie is als we uit eten gaan, sowieso als ik niet hoef te koken. Koken, heb ik in de afgelopen twee jaar ervaren, is erg ingewikkeld. Het vraagt veel planning en overzicht en daar ontbreekt het bij mij nogal aan op dit moment. Dus na een lange dag in Heliomare ben ik niet meer in staat om te koken. In de vermoeidheidsschema's van de psychologe, die ik elke uur en elke dag invul, komt eten koken als het grootste stressmoment van de dag naar voren. Terwijl ik eten koken zo leuk vind en graag wat nieuws uitprobeer...
Ik heb de laatste keer de Ontspanningsoefeningen gegeven en ik baalde er zo van dat ik weer iets moet loslaten. Onderin mijn putje zittend bedacht ik dat ik iets leuks nodig had om de dag positief af te sluiten: iets nieuws koken! Ik heb weken geleden van mijn vriendin Anneke een recept gehad om rode kool te roerbakken. Dit is het recept:
Nodig:
spekjes, maar zonder was het ook heerlijk.
rode kool
balsamico azijn
ui
appel
rozijnen en cranberry's
je kan het zoeter maken met wat bruine suiker of pittiger met een half zakje Italiaanse groenten
Doen:
Een rode kool en ui in kleine stukjes snijden. In een wok met wat olie de ui, spekjes en kool roerbakken. Fijn gesnipperde appel erbij. Nu kan je de Italiaanse groenten mee roerbakken. Een scheut balsamico azijn en een beetje water toevoegen. Als het vocht verdampt is de rozijnen en cranberry's toevoegen. Eet smakelijk.
Hier genieten we van Italiaans eten in Haarlem, alweer een jaar geleden op Robin z'n verjaardag.
Mijn grootste traktatie is als we uit eten gaan, sowieso als ik niet hoef te koken. Koken, heb ik in de afgelopen twee jaar ervaren, is erg ingewikkeld. Het vraagt veel planning en overzicht en daar ontbreekt het bij mij nogal aan op dit moment. Dus na een lange dag in Heliomare ben ik niet meer in staat om te koken. In de vermoeidheidsschema's van de psychologe, die ik elke uur en elke dag invul, komt eten koken als het grootste stressmoment van de dag naar voren. Terwijl ik eten koken zo leuk vind en graag wat nieuws uitprobeer...
Ik heb de laatste keer de Ontspanningsoefeningen gegeven en ik baalde er zo van dat ik weer iets moet loslaten. Onderin mijn putje zittend bedacht ik dat ik iets leuks nodig had om de dag positief af te sluiten: iets nieuws koken! Ik heb weken geleden van mijn vriendin Anneke een recept gehad om rode kool te roerbakken. Dit is het recept:
Nodig:
spekjes, maar zonder was het ook heerlijk.
rode kool
balsamico azijn
ui
appel
rozijnen en cranberry's
je kan het zoeter maken met wat bruine suiker of pittiger met een half zakje Italiaanse groenten
Doen:
Een rode kool en ui in kleine stukjes snijden. In een wok met wat olie de ui, spekjes en kool roerbakken. Fijn gesnipperde appel erbij. Nu kan je de Italiaanse groenten mee roerbakken. Een scheut balsamico azijn en een beetje water toevoegen. Als het vocht verdampt is de rozijnen en cranberry's toevoegen. Eet smakelijk.
Hier genieten we van Italiaans eten in Haarlem, alweer een jaar geleden op Robin z'n verjaardag.
woensdag 9 december 2015
Eerlijkheid, waarheid en Liefde
Mijn waarheid*
Ik ben geboren om dingen te veranderen en in gang te zetten. Ik wil alles mooier maken - liefdevoller. Ik voel me verbonden met de natuur en alles wat leeft. Daarin ervaar ik de onzichtbare kant. Ik leer steeds meer mijn waarneming en mijn diepste gevoel te vertrouwen. Ik streef naar eerlijkheid en verwacht dat ook van anderen.
Daardoor word ik nogal eens teleurgesteld. Ik ken alle verklaringen die op een verstandelijke manier of zelfs wetenschappelijk aan mij duidelijk willen maken dat ervaringen met Engelen, overledenen, aardlingen of straling niet kunnen bestaan. Ja elk z'n waarheid. Ik zie, voel en droom erover. Ik kan het soms zelfs fotograferen.
Twee keer hetzelfde uitzicht uit mijn raam in het Liobaklooster in Egmond-Binnen. Wat staat er op de eerste? Ik zie het als de energie van een overleden man. Toen ik hem vroeg een stap opzij te doen kwam de rest in beeld.
Wonderlijk. Ik heb de wonderen in mijn leven geaccepteerd. Ik accepteer mijn mogelijkheden, mijn kansen, mijn gaven, mijn Licht.
Ik lees wel eens artikelen van de Bond tegen Kwakzalverij. Dan blijkt vaak dat, net als bij elke gebeurtenis, mensen het kleuren met hun emotie, ervaring, waarheid en verwachting.
Dit is mijn waarheid en met alle Liefde geeft het leven me mooie inzichten.
Ik ben geboren om dingen te veranderen en in gang te zetten. Ik wil alles mooier maken - liefdevoller. Ik voel me verbonden met de natuur en alles wat leeft. Daarin ervaar ik de onzichtbare kant. Ik leer steeds meer mijn waarneming en mijn diepste gevoel te vertrouwen. Ik streef naar eerlijkheid en verwacht dat ook van anderen.
Daardoor word ik nogal eens teleurgesteld. Ik ken alle verklaringen die op een verstandelijke manier of zelfs wetenschappelijk aan mij duidelijk willen maken dat ervaringen met Engelen, overledenen, aardlingen of straling niet kunnen bestaan. Ja elk z'n waarheid. Ik zie, voel en droom erover. Ik kan het soms zelfs fotograferen.
Twee keer hetzelfde uitzicht uit mijn raam in het Liobaklooster in Egmond-Binnen. Wat staat er op de eerste? Ik zie het als de energie van een overleden man. Toen ik hem vroeg een stap opzij te doen kwam de rest in beeld.
Wonderlijk. Ik heb de wonderen in mijn leven geaccepteerd. Ik accepteer mijn mogelijkheden, mijn kansen, mijn gaven, mijn Licht.
Ik lees wel eens artikelen van de Bond tegen Kwakzalverij. Dan blijkt vaak dat, net als bij elke gebeurtenis, mensen het kleuren met hun emotie, ervaring, waarheid en verwachting.
Dit is mijn waarheid en met alle Liefde geeft het leven me mooie inzichten.
Loslaten*
De laatste keer Ontspanningsoefeningen. We gingen o.a. bellen blazen. Langdurig uitblazen geeft grote bellen. Zelfs zoiets subtiel als een bel kan moeilijk zijn om los te laten, omdat het prachtige kleuren heeft en je erg je best hebt gedaan. Heerlijk om even kind te zijn en samen te blazen en te kledderen. Luisteren naar Noord-Amerikaanse Indianen die een windlied zingen is een stuk lastiger voor cliënten. Daarna schreven en tekenden we op een slinger van vlaggetjes allemaal woorden van hoop en liefde. Het hangt nu in de hal van het dagcentrum Stichting Buiten Gewoon in Velserbroek. Dat was erg leuk om te doen. Net als een Tibetaanse gebedsvlag zal de lucht de wensen meenemen en verspreiden. Dat geeft veel goede energie in het gebouw en voor haar gebruikers. Al met al een fijn uur ontspanning en mindfulness.
Ik ga ervan uit dat ik het in de toekomst weer ga doen als ik meer energie heb. Voor nu is het klaar, over en uit. Anneke neemt het over en ik laat al mijn gedachten daarover los.
De laatste keer Ontspanningsoefeningen. We gingen o.a. bellen blazen. Langdurig uitblazen geeft grote bellen. Zelfs zoiets subtiel als een bel kan moeilijk zijn om los te laten, omdat het prachtige kleuren heeft en je erg je best hebt gedaan. Heerlijk om even kind te zijn en samen te blazen en te kledderen. Luisteren naar Noord-Amerikaanse Indianen die een windlied zingen is een stuk lastiger voor cliënten. Daarna schreven en tekenden we op een slinger van vlaggetjes allemaal woorden van hoop en liefde. Het hangt nu in de hal van het dagcentrum Stichting Buiten Gewoon in Velserbroek. Dat was erg leuk om te doen. Net als een Tibetaanse gebedsvlag zal de lucht de wensen meenemen en verspreiden. Dat geeft veel goede energie in het gebouw en voor haar gebruikers. Al met al een fijn uur ontspanning en mindfulness.
Ik ga ervan uit dat ik het in de toekomst weer ga doen als ik meer energie heb. Voor nu is het klaar, over en uit. Anneke neemt het over en ik laat al mijn gedachten daarover los.
 |
| ochtendlicht |
Droom*
"Wat vandaag het belangrijkste is
is eerlijkheid, waarheid en Liefde.
Waarheid en Liefde zijn niet te scheiden,
zij gaan hand in hand."
Uit Emanuel's book
door Rodegast en Stanton.
Ik droomde vannacht dat ik met een koor oefende voor een optreden. Er was veel geroddel achter mijn rug. Ik vond het irritant omdat ik voelde dat het over mij ging al zei niemand dat. Tenslotte kwam een goede kennis uit het koor naar me toe en zei in tranen dat ik over haar geschreven had in mijn blog. Nu wist iedereen haar geheim. De boosheid escaleerde; niemand wilde nog met me praten, ik moest uit het koor.
Nou dat was heftig wakker worden om 5 uur. Wat is mijn waarheid? Ik zie het als een waarschuwing, dat wat ik schrijf ook kan kwetsen.
Irriteren en geïrriteerd worden, het oneens zijn en niet het achterste van je tong laten zien kan dat ook allemaal met respect vanuit Liefde voor de ander?
Gisteren heb ik een uur lang allerlei vragenformulieren ingevuld bij psychologe M. Ik vind dat leuk om te doen, zelfs enquêtes in de Libelle, Psychologie of Happinez. Dit is natuurlijk het serieuze werk: over de mate van vermoeidheid, eet- en slaapproblemen, seks, voor- en afkeuren. Sommige vragen zijn voor mij moeilijk te beantwoorden in het kader van Heliomare. Of ik stemmen hoor? Ja. Of ik veel in een droomwereld ben? Ja. Of ik vaak staar? Ja. Of ik van poëzie hou? Ja. Wat zegt dit over mij? M. zegt dat ik mijn waarheid moet invullen. Is dat verstandig? Ik zwak het een beetje af, niet 'altijd' maar 'af en toe' vul ik in. Dit onderzoek gaat tenslotte over mijn hoofd en in hoeverre mijn hersenletsel invloed heeft op mijn functioneren. Er wordt niet onderzocht of ik voor de aanrijding ook al in die droomwereld zat en van poëzie genoot.
Vandaag geef ik de laatste Mindfulness Ontspanningsoefeningen. Het thema is de lucht, de Engelen, de Droomwereld. Dat is mijn wereld, daar ervaar ik de onvoorwaardelijke Liefde, de Eenheid met alles wat is. Hoe werkelijk is dat?
"Wat vandaag het belangrijkste is
is eerlijkheid, waarheid en Liefde.
Waarheid en Liefde zijn niet te scheiden,
zij gaan hand in hand."
Uit Emanuel's book
door Rodegast en Stanton.
Ik droomde vannacht dat ik met een koor oefende voor een optreden. Er was veel geroddel achter mijn rug. Ik vond het irritant omdat ik voelde dat het over mij ging al zei niemand dat. Tenslotte kwam een goede kennis uit het koor naar me toe en zei in tranen dat ik over haar geschreven had in mijn blog. Nu wist iedereen haar geheim. De boosheid escaleerde; niemand wilde nog met me praten, ik moest uit het koor.
Nou dat was heftig wakker worden om 5 uur. Wat is mijn waarheid? Ik zie het als een waarschuwing, dat wat ik schrijf ook kan kwetsen.
Irriteren en geïrriteerd worden, het oneens zijn en niet het achterste van je tong laten zien kan dat ook allemaal met respect vanuit Liefde voor de ander?
Gisteren heb ik een uur lang allerlei vragenformulieren ingevuld bij psychologe M. Ik vind dat leuk om te doen, zelfs enquêtes in de Libelle, Psychologie of Happinez. Dit is natuurlijk het serieuze werk: over de mate van vermoeidheid, eet- en slaapproblemen, seks, voor- en afkeuren. Sommige vragen zijn voor mij moeilijk te beantwoorden in het kader van Heliomare. Of ik stemmen hoor? Ja. Of ik veel in een droomwereld ben? Ja. Of ik vaak staar? Ja. Of ik van poëzie hou? Ja. Wat zegt dit over mij? M. zegt dat ik mijn waarheid moet invullen. Is dat verstandig? Ik zwak het een beetje af, niet 'altijd' maar 'af en toe' vul ik in. Dit onderzoek gaat tenslotte over mijn hoofd en in hoeverre mijn hersenletsel invloed heeft op mijn functioneren. Er wordt niet onderzocht of ik voor de aanrijding ook al in die droomwereld zat en van poëzie genoot.
Vandaag geef ik de laatste Mindfulness Ontspanningsoefeningen. Het thema is de lucht, de Engelen, de Droomwereld. Dat is mijn wereld, daar ervaar ik de onvoorwaardelijke Liefde, de Eenheid met alles wat is. Hoe werkelijk is dat?
maandag 7 december 2015
Geheugenverlies*
Sinds de aanrijding op 20-02-2014 heb ik last van geheugenverlies, onderdeel van NAH(hersenletsel). Afhankelijk van je levenswijze en intelligentie zal iedereen dit anders ervaren. Anderhalf jaar lang had ik ondanks mijn intelligentie geen idee wat er mis ging in mijn hoofd. Constant was ik oververmoeid en had ik enorme hoofdpijn en paniekgevoelens.
Nu doe ik de OMBB-cursus in Heliomare: omgaan met beperkte belastbaarheid. Er staat een schema in van de soorten hersenletsel:
*Denkfuncties- vertraagd tempo, aandachts-, geheugen-, taalproblemen, stoornis in planning
*Lichaam- overprikkeldheid, gevoelsuitval en verstoord evenwicht
*Gevoel- piekeren, angst, prikkelbaarheid, verminderde emoties
Dit herken ik allemaal en dat geeft verminderde belastbaarheid, dus snel oververmoeid, hoofdpijn en overprikkeldheid voor geluid.
Daarnaast herken ik gezichten niet en heb ik ruimtelijk geheugenverlies. Ik snap hoe een roltrap, draai- of schuifdeur werkt doordat ik zie hoe een ander het doet.
Door oververmoeidheid of overprikkeldheid, bijvoorbeeld door bezoek of doordat de tv aanstaat wordt de interne miscommunicatie groter. Na onze vakantie verdwaalde ik in de keukenladen op zoek naar... en liep telkens verkeerde kamers in. Automatismen zijn verdwenen en doordat ik overal diep over moet nadenken kost dat extra veel energie.
Nou, dat is dan duidelijk. Ik ben niet gek, ik heb gewoon NAH.
Sinds de aanrijding op 20-02-2014 heb ik last van geheugenverlies, onderdeel van NAH(hersenletsel). Afhankelijk van je levenswijze en intelligentie zal iedereen dit anders ervaren. Anderhalf jaar lang had ik ondanks mijn intelligentie geen idee wat er mis ging in mijn hoofd. Constant was ik oververmoeid en had ik enorme hoofdpijn en paniekgevoelens.
Nu doe ik de OMBB-cursus in Heliomare: omgaan met beperkte belastbaarheid. Er staat een schema in van de soorten hersenletsel:
*Denkfuncties- vertraagd tempo, aandachts-, geheugen-, taalproblemen, stoornis in planning
*Lichaam- overprikkeldheid, gevoelsuitval en verstoord evenwicht
*Gevoel- piekeren, angst, prikkelbaarheid, verminderde emoties
Dit herken ik allemaal en dat geeft verminderde belastbaarheid, dus snel oververmoeid, hoofdpijn en overprikkeldheid voor geluid.
Daarnaast herken ik gezichten niet en heb ik ruimtelijk geheugenverlies. Ik snap hoe een roltrap, draai- of schuifdeur werkt doordat ik zie hoe een ander het doet.
Door oververmoeidheid of overprikkeldheid, bijvoorbeeld door bezoek of doordat de tv aanstaat wordt de interne miscommunicatie groter. Na onze vakantie verdwaalde ik in de keukenladen op zoek naar... en liep telkens verkeerde kamers in. Automatismen zijn verdwenen en doordat ik overal diep over moet nadenken kost dat extra veel energie.
Nou, dat is dan duidelijk. Ik ben niet gek, ik heb gewoon NAH.
Eekhoorn*
Geheugen kwijt
is niet zo fijn
voorraad genoeg
waar zou 't zijn?
verstopt overal
diep in de grond
niets weten
niets in mijn mond
Eekhoorn en (Vlaamse) Gaaien verstoppen hun voedsel zoals eikels en vergeten het dan. Dit geheugenverlies is heel nuttig voor de natuur, want zo worden bomen geplant.
Wat zou het nut zijn van mijn geheugenverlies?
Geheugen kwijt
is niet zo fijn
voorraad genoeg
waar zou 't zijn?
verstopt overal
diep in de grond
niets weten
niets in mijn mond
Eekhoorn en (Vlaamse) Gaaien verstoppen hun voedsel zoals eikels en vergeten het dan. Dit geheugenverlies is heel nuttig voor de natuur, want zo worden bomen geplant.
Wat zou het nut zijn van mijn geheugenverlies?
vrijdag 4 december 2015
Lichtpuntjes*
De psychologe vroeg hoe ik na een moeilijke periode, zoals nu na de aanrijding, weer verder kan. Ik vertelde haar dat er altijd inspiratie vanuit de kosmos komt, door doorgevingen van Engelen of elementwezens.
Ik voel me zeer verbonden met de kosmische en aardse energieën. Het geeft me Licht op mijn pad.
Er zijn teveel gebeurtenissen die een lichtpuntje zijn ervaren, waardoor ik niet zwartgallig kan zijn. Bijvoorbeeld: ik lees een artikel in de Libelle in de wachtkamer wat me inspireert, ontmoet iemand die ondanks haar zware depressie met mij de slappe lach krijgt in de bus, trek een Elfenkaart die precies aangeeft in welke richting ik verder kan, iemand adviseert me een boek dat precies de hormonale klachten beschrijft die ik ervaar, alleen in het zwembad met de zwemcoach stelt hij precies de goede vragen...
Natuurlijk is de natuur een grote inspiratiebron, waar ik zeker niet zonder kan. Ik heb altijd al veel gezien en ervaren in de natuur. Ik voel de energie, zie de energielijnen en geschiedenis van een plek. Ja ook elfen en kabouters en ander elementwezens. Het troost me altijd dat de natuur eeuwig is en zich telkens vernieuwd en aanpast aan de omstandigheden.
De foto is genomen op het natuurveld naast het Liobaklooster in Egmond-Binnen met licht van de ondergaande zon.
De psychologe vroeg hoe ik na een moeilijke periode, zoals nu na de aanrijding, weer verder kan. Ik vertelde haar dat er altijd inspiratie vanuit de kosmos komt, door doorgevingen van Engelen of elementwezens.
Ik voel me zeer verbonden met de kosmische en aardse energieën. Het geeft me Licht op mijn pad.
Er zijn teveel gebeurtenissen die een lichtpuntje zijn ervaren, waardoor ik niet zwartgallig kan zijn. Bijvoorbeeld: ik lees een artikel in de Libelle in de wachtkamer wat me inspireert, ontmoet iemand die ondanks haar zware depressie met mij de slappe lach krijgt in de bus, trek een Elfenkaart die precies aangeeft in welke richting ik verder kan, iemand adviseert me een boek dat precies de hormonale klachten beschrijft die ik ervaar, alleen in het zwembad met de zwemcoach stelt hij precies de goede vragen...
Natuurlijk is de natuur een grote inspiratiebron, waar ik zeker niet zonder kan. Ik heb altijd al veel gezien en ervaren in de natuur. Ik voel de energie, zie de energielijnen en geschiedenis van een plek. Ja ook elfen en kabouters en ander elementwezens. Het troost me altijd dat de natuur eeuwig is en zich telkens vernieuwd en aanpast aan de omstandigheden.
De foto is genomen op het natuurveld naast het Liobaklooster in Egmond-Binnen met licht van de ondergaande zon.
Licht*
Ik heb een kaart uit 1989 met een prachtige tekst van Mohammed. Ik lees het vaak en het is mijn lichtpunt om op te mediteren:
O God
geef licht in mijn hart
en licht in mijn ziel
licht op mijn tong
licht in mijn ogen
en licht in mijn oren
geef licht aan mijn rechter-
licht aan mijn linkerhand
licht achter mij
en licht voor mij
licht boven mij
en licht onder mij
geef licht aan mijn vezels
en licht in mijn vlees
licht in mijn bloed
licht in mijn haar
en licht in mijn huid
geef mij licht
versterk mijn licht
maak mij tot licht
Ik heb een kaart uit 1989 met een prachtige tekst van Mohammed. Ik lees het vaak en het is mijn lichtpunt om op te mediteren:
O God
geef licht in mijn hart
en licht in mijn ziel
licht op mijn tong
licht in mijn ogen
en licht in mijn oren
geef licht aan mijn rechter-
licht aan mijn linkerhand
licht achter mij
en licht voor mij
licht boven mij
en licht onder mij
geef licht aan mijn vezels
en licht in mijn vlees
licht in mijn bloed
licht in mijn haar
en licht in mijn huid
geef mij licht
versterk mijn licht
maak mij tot licht
Kat*
Mijn kat Wookie ligt gezellig tegen me aan als ik lig te rusten. Bijna anderhalf jaar geleden kwam hij bij ons wonen. Hij komt uit het Kerbert Dierenasiel in IJmuiden. Zijn prachtige groene ogen vielen gelijk op.
Hij is een jaar of 10 oud. In het begin was hij erg bang, vooral voor mannen. Het verhaal van het asiel was dat hij bij een oud dametje heeft gewoond die naar een verpleegtehuis moest. Zij had Wookie gekregen toen hij 3 jaar oud was, ook uit het asiel.
Ik denk dat Wookie bij die dame alleen op schoot heeft gelegen; hij kon niet spelen en was doodsbang voor mensen, kledingstukken, riemen en schoenen. Inmiddels gaat het prima met hem. Hij is een grote knuffel, maar heeft ook zo zijn voorkeuren wáár en door wie. Het liefst wil hij heel hard geaaid worden langs zijn rugwervels.
Hij roept heel zielig "Mamwa" als ik de deur uit ben of als hij denkt dat ik weg ben. En is heel enthousiast als ik weer terug gekomen ben. Hij is elke dag een lichtpunt.
Mijn kat Wookie ligt gezellig tegen me aan als ik lig te rusten. Bijna anderhalf jaar geleden kwam hij bij ons wonen. Hij komt uit het Kerbert Dierenasiel in IJmuiden. Zijn prachtige groene ogen vielen gelijk op.
Hij is een jaar of 10 oud. In het begin was hij erg bang, vooral voor mannen. Het verhaal van het asiel was dat hij bij een oud dametje heeft gewoond die naar een verpleegtehuis moest. Zij had Wookie gekregen toen hij 3 jaar oud was, ook uit het asiel. Ik denk dat Wookie bij die dame alleen op schoot heeft gelegen; hij kon niet spelen en was doodsbang voor mensen, kledingstukken, riemen en schoenen. Inmiddels gaat het prima met hem. Hij is een grote knuffel, maar heeft ook zo zijn voorkeuren wáár en door wie. Het liefst wil hij heel hard geaaid worden langs zijn rugwervels.
Hij roept heel zielig "Mamwa" als ik de deur uit ben of als hij denkt dat ik weg ben. En is heel enthousiast als ik weer terug gekomen ben. Hij is elke dag een lichtpunt.
woensdag 2 december 2015
Heliomare
Stilte
Ik moet er even aan wennen dat ik deze blog van onder naar boven schrijf. Ik heb al stukjes over de stilte in Heliomare geschreven.
Ik kan ondanks mijn overprikkeldheid voor geluid ook erg genieten van muziek. Vaak heb ik ook een lied in mijn hoofd en dat kan net zo goed een mantra zijn van Deva Premal als een top-1000 nummer. Wat dacht je van Bjork met Its Oh So Quiet?
Muziek tijdens een gesprek is voor mij niet te doen, dat leidt te veel af. Eén ding tegelijk werkt het best. Met een zacht muziekje mandala's kleuren gaat weer wel. Vanmorgen deed ik dat met een groep die ik Ontspanningsoefeningen geef bij Stichting Buiten Gewoon. Helaas is deze groep leiden te vermoeiend voor me en moet ik met deze activiteit stoppen. Heel jammer.
Het volgende gedicht schreef ik in het Liobaklooster in Egmond-Binnen waar ik veel cursussen gegeven heb en nu af en toe naar toe ga voor een retraite:
In de stilte
van het leven
daalt de zegen
op me neer
In het leven
kun je zeggen
is de stilte
er niet meer
In de stilte
is mijn leven
tot een zegen
en veel meer
Ik moet er even aan wennen dat ik deze blog van onder naar boven schrijf. Ik heb al stukjes over de stilte in Heliomare geschreven.
Ik kan ondanks mijn overprikkeldheid voor geluid ook erg genieten van muziek. Vaak heb ik ook een lied in mijn hoofd en dat kan net zo goed een mantra zijn van Deva Premal als een top-1000 nummer. Wat dacht je van Bjork met Its Oh So Quiet?
Muziek tijdens een gesprek is voor mij niet te doen, dat leidt te veel af. Eén ding tegelijk werkt het best. Met een zacht muziekje mandala's kleuren gaat weer wel. Vanmorgen deed ik dat met een groep die ik Ontspanningsoefeningen geef bij Stichting Buiten Gewoon. Helaas is deze groep leiden te vermoeiend voor me en moet ik met deze activiteit stoppen. Heel jammer.
Het volgende gedicht schreef ik in het Liobaklooster in Egmond-Binnen waar ik veel cursussen gegeven heb en nu af en toe naar toe ga voor een retraite:
In de stilte
van het leven
daalt de zegen
op me neer
In het leven
kun je zeggen
is de stilte
er niet meer
In de stilte
is mijn leven
tot een zegen
en veel meer
Stilte
Ik heb veel behoefte aan stilte. Sinds de aanrijding heb ik altijd een hoge piep in mijn linker oor. Uit onderzoek bij de KNO-arts bleek dat ik links erg overprikkeld ben wat vooral hogere tonen betreft, recht heb ik 100% gehoor. Met mijn super gehoor hoor ik dus ook veel en hard. Soms doet geluid echt pijn.
Als ik overprikkeld ben zoek ik een stil plekje, het liefst in de natuur. Ja, logisch denk je, maar waar ís het stil? Overal hoor je mensen, auto's, vliegtuigen. Echte stilte bestaat niet in Nederland.
In Heliomare is het ook nergens stil. Als ik binnen komt valt het geluid op me. De hal van Heliomare bestaat uit drie verdiepingen. Het is een dubbele vide. Welke architect dit ooit verzonnen heeft mag er van mij eens een dag gaan zitten. Overal praten mensen, klikklakken hakjes en plingt de lift. Ik heb er ooit een kwartier op iemand zitten wachten en werd er echt hyper-overprikkeld door.
Geluidsoverprikkeling maakt me erg moe, dus zoek ik een plek om even te rusten.
Ik heb een paar keer de Rustruimte gereserveerd. Deze is in de kelder direct naast de lift. Het is een kleine muffe kamer met geen daglicht. Een bovenraam geeft licht vanuit de vide-hal. Er staat een bed en een stoel in, die allebei gebruikt kunnen worden. Het idee dat iemand in de stoel kan gaan zitten terwijl ik van het bed gebruik maak vind ik ronduit beangstigend.
Ik heb van de ruimte gebruik gemaakt, omdat ik twee tussenuren had in mijn programma van fysiotherapie, hydrothrapie en psychologie. Thuis slaap ik één of twee uur tussen de middag, dus een uurtje in de rustruimte lijkt ideaal.
Helaas:overal praten mensen, klikklakken hakjes en constant plingt de lift. De rustruimte ligt op de minst rustige plek van het gebouw. Oordoppen helpen wel wat. Echt ontspannen kost zelfs een (ex)ontspanningstherapeut de grootste moeite.
Er is op de eerste verdieping een Stilteruimte. Het is mooi en sfeervol gemaakt. Er hangen mooie schrijfsels aan de muur en elke overtuiging heeft een plekje. Ik zit er graag. Ik ontmoet er mensen die hun gebeden opzeggen richting Mekka en mensen die net als ik even uit de behandelsfeer willen. Helaas is de ruimte niet geluiddicht. Er zijn vaak (schoonmaak)werkzaamheden in de Kapel er naast. Het wordt als vergader- en congrescentrum gebruikt. Bij hun werkzaamheden in de Kapel wordt de radio op 10 gezet en proberen de medewerkers daar overheen gesprekken te voeren. Tja dan blijft er van de sfeer in de Stilteruimte weinig over. Het kost me grote moeite om Mindfulness toe te passen en niet te schreeuwen dat dit een STILTERUIMTE is!
Als ik overprikkeld ben zoek ik een stil plekje, het liefst in de natuur. Ja, logisch denk je, maar waar ís het stil? Overal hoor je mensen, auto's, vliegtuigen. Echte stilte bestaat niet in Nederland.
In Heliomare is het ook nergens stil. Als ik binnen komt valt het geluid op me. De hal van Heliomare bestaat uit drie verdiepingen. Het is een dubbele vide. Welke architect dit ooit verzonnen heeft mag er van mij eens een dag gaan zitten. Overal praten mensen, klikklakken hakjes en plingt de lift. Ik heb er ooit een kwartier op iemand zitten wachten en werd er echt hyper-overprikkeld door.
Geluidsoverprikkeling maakt me erg moe, dus zoek ik een plek om even te rusten.
Ik heb een paar keer de Rustruimte gereserveerd. Deze is in de kelder direct naast de lift. Het is een kleine muffe kamer met geen daglicht. Een bovenraam geeft licht vanuit de vide-hal. Er staat een bed en een stoel in, die allebei gebruikt kunnen worden. Het idee dat iemand in de stoel kan gaan zitten terwijl ik van het bed gebruik maak vind ik ronduit beangstigend.
Ik heb van de ruimte gebruik gemaakt, omdat ik twee tussenuren had in mijn programma van fysiotherapie, hydrothrapie en psychologie. Thuis slaap ik één of twee uur tussen de middag, dus een uurtje in de rustruimte lijkt ideaal.
Helaas:overal praten mensen, klikklakken hakjes en constant plingt de lift. De rustruimte ligt op de minst rustige plek van het gebouw. Oordoppen helpen wel wat. Echt ontspannen kost zelfs een (ex)ontspanningstherapeut de grootste moeite.
Er is op de eerste verdieping een Stilteruimte. Het is mooi en sfeervol gemaakt. Er hangen mooie schrijfsels aan de muur en elke overtuiging heeft een plekje. Ik zit er graag. Ik ontmoet er mensen die hun gebeden opzeggen richting Mekka en mensen die net als ik even uit de behandelsfeer willen. Helaas is de ruimte niet geluiddicht. Er zijn vaak (schoonmaak)werkzaamheden in de Kapel er naast. Het wordt als vergader- en congrescentrum gebruikt. Bij hun werkzaamheden in de Kapel wordt de radio op 10 gezet en proberen de medewerkers daar overheen gesprekken te voeren. Tja dan blijft er van de sfeer in de Stilteruimte weinig over. Het kost me grote moeite om Mindfulness toe te passen en niet te schreeuwen dat dit een STILTERUIMTE is!
Heliomare
In Heliomare is een groot restaurant, ook wel Orangerie genoemd. Koffie en zwarte thee is gratis. Als ik er lunch kost het me meestal 1,75 euro. Er zijn veel soorten broodjes en snacks, maar gelukkig ook een ruime saladebar. Het uitzicht over de personeelsparkeerplaats is wat minder, als je verder kijkt zie je de duinen.
Het is er altijd netjes en schoon en de dames van de bediening erg vriendelijk. Dat mag ook wel eens gezegd worden.
Aanvulling zou kunnen zijn:*groene thee, HEEL graag!
*meer zachte banken, de 4 bankjes zijn meestal bezet
*misschien kamerschermen, er zijn veel therapeuten die het prettig vinden hier gesprekken met hun cliënten te voeren en ik vind dat ik daar niet van mee hoef te genieten.
Wat het geluid betreft is dit ook een zeer overprikkelende ruimte voor mij. Alles is glad en poetsvriendelijk. Ook hierin zouden kamerschermen een geluiddempende werking kunnen hebben.
Dat waren de tips van de dag ;-D
maandag 30 november 2015
Verstandskies
Het thema verstand komt vandaag overal terug. Zaterdagavond viel er een stuk uit mijn enig overgebleven verstandskies. Gelukkig kon ik vandaag al terecht bij mijn altijd vrolijke tandarts, Kees van Bueren. Hij vertelde dat zijn leukste bezigheid kiezen trekken is en als hij dat de hele dag zou mogen doen hij super gelukkig zou zijn. Haha, daar kan ik me niets bij voorstellen. Maar hij beredeneerde dat het mensen die last hebben veel verlichting geeft. En is de kies er uit, komt die last ook niet meer terug. Nou hij is mijn Lichtpuntje vandaag.
Nu nog even drie uur mijn kiezen op elkaar met een gaasje ertussen. Er zijn ergere dingen...
Het thema verstand komt vandaag overal terug. Zaterdagavond viel er een stuk uit mijn enig overgebleven verstandskies. Gelukkig kon ik vandaag al terecht bij mijn altijd vrolijke tandarts, Kees van Bueren. Hij vertelde dat zijn leukste bezigheid kiezen trekken is en als hij dat de hele dag zou mogen doen hij super gelukkig zou zijn. Haha, daar kan ik me niets bij voorstellen. Maar hij beredeneerde dat het mensen die last hebben veel verlichting geeft. En is de kies er uit, komt die last ook niet meer terug. Nou hij is mijn Lichtpuntje vandaag.
Nu nog even drie uur mijn kiezen op elkaar met een gaasje ertussen. Er zijn ergere dingen...
Gedicht
Als ik alleen in bed mijn lig
zijn de geluiden minder hard
maar de gesprekken in mijn hoofd
klinken oorverdovend verward
Als ik alleen in mijn bed lig
lijken heldere kleuren mat
energie stroomt door mijn lichaam
in een oneindig diep zwart gat
Als ik alleen in mijn bed lig
wieg ik witte wolkjes in de lucht
gevuld met woorden en kleuren
ik laat ze los-uit-een zucht!
Als ik alleen in bed mijn lig
zijn de geluiden minder hard
maar de gesprekken in mijn hoofd
klinken oorverdovend verward
Als ik alleen in mijn bed lig
lijken heldere kleuren mat
energie stroomt door mijn lichaam
in een oneindig diep zwart gat
Als ik alleen in mijn bed lig
wieg ik witte wolkjes in de lucht
gevuld met woorden en kleuren
ik laat ze los-uit-een zucht!
Verstand
Ik kwam moeilijk in slaap. Gisteren de knoop doorgehakt en met deze blog begonnen. Toen ik in bed lag bleef mijn hoofd daarover malen, piekeren, tobben...Het is een gevolg van NAH. In een cursus die ik in Heliomare gedaan heb leerde ik daarmee omgaan. Dus ik lig na het nodige gedraai en getob ontspanningsoefeningen te doen. Ik dwing mijn ademhaling tot rust door langere pauzes tussen mijn in en uitademing te maken. Ik zet al die irriterende gedachten over wat ik kan schrijven en het geluid van de wind en de pijn in mijn knieën op een wolk. Ik laat die wolk heen en weer wiegen onder het plafond en blaas hem het raam uit. Ik span spieren aan en ontspan. Dan probeer ik een houding te vinden, want ik slaap het liefst op mijn rechter zij maar die arm en dat been vinden het niet fijn als ik er op lig. Pff. Adem in- adem uit.
"Hoe is het om nu aan de andere kant van de tafel te zitten?" vroeg zwemcoach F, officieel heet zijn werk bewegingsagogie. Irritant is het enige woord dat in me op komt. Ik weet hoe het werkt, welke gesprekstechnieken en behandelmethode ik zelf zou toepassen. Binnen de cultuur van Heliomare wordt alles verstandelijk bekeken en voor een gevoelsmens als ik valt dat niet altijd mee.
Dus als ik het zo goed weet waarom pas ik het dan niet toe? Ik ben veel van de kennis op medisch gebied kwijt. Daarnaast is het zo dat ik uit mezelf er niet op kom, woorden en kennis zijn ongrijpbaar. Als iemand anders het benoemt snap ik het en kan ik het meestal toepassen. Maar op het moment dat ik een antwoord moet geven is het er niet. Daarom ben ik ook gestopt met mijn Praktijk. Net als veel automatismen is mijn kennis ook niet meer automatisch aanwezig.
Ik kwam moeilijk in slaap. Gisteren de knoop doorgehakt en met deze blog begonnen. Toen ik in bed lag bleef mijn hoofd daarover malen, piekeren, tobben...Het is een gevolg van NAH. In een cursus die ik in Heliomare gedaan heb leerde ik daarmee omgaan. Dus ik lig na het nodige gedraai en getob ontspanningsoefeningen te doen. Ik dwing mijn ademhaling tot rust door langere pauzes tussen mijn in en uitademing te maken. Ik zet al die irriterende gedachten over wat ik kan schrijven en het geluid van de wind en de pijn in mijn knieën op een wolk. Ik laat die wolk heen en weer wiegen onder het plafond en blaas hem het raam uit. Ik span spieren aan en ontspan. Dan probeer ik een houding te vinden, want ik slaap het liefst op mijn rechter zij maar die arm en dat been vinden het niet fijn als ik er op lig. Pff. Adem in- adem uit.
"Hoe is het om nu aan de andere kant van de tafel te zitten?" vroeg zwemcoach F, officieel heet zijn werk bewegingsagogie. Irritant is het enige woord dat in me op komt. Ik weet hoe het werkt, welke gesprekstechnieken en behandelmethode ik zelf zou toepassen. Binnen de cultuur van Heliomare wordt alles verstandelijk bekeken en voor een gevoelsmens als ik valt dat niet altijd mee.
Dus als ik het zo goed weet waarom pas ik het dan niet toe? Ik ben veel van de kennis op medisch gebied kwijt. Daarnaast is het zo dat ik uit mezelf er niet op kom, woorden en kennis zijn ongrijpbaar. Als iemand anders het benoemt snap ik het en kan ik het meestal toepassen. Maar op het moment dat ik een antwoord moet geven is het er niet. Daarom ben ik ook gestopt met mijn Praktijk. Net als veel automatismen is mijn kennis ook niet meer automatisch aanwezig.
zondag 29 november 2015
Abonneren op:
Posts (Atom)