Eten en drinken

Het leven begint en eindigt met eten en drinken. Twee ervaringen: toen mijn oudste zoon geboren was bleek hij geen zuigreflex te hebben. Hij was een paar weken te vroeg geboren en woog 5 pond, maar toch was het zorgelijk. Het heeft veel van ons gevraagd om hem die eerste maanden aan het drinken te krijgen. Inmiddels heeft hij het goed ingehaald,jaja. De ander kant van dit verhaal heeft te maken met mijn oma. Ze was in de negentig en zwaar dement. Zij wilde niet meer eten. Ik vond dat een duidelijk signaal dat het voor haar genoeg was, het leven was over. Helaas dachten haar kinderen er anders over en heeft ze nog een paar jaar geleden.
In Barcelona kreeg ik een maag-darmontsteking. Verandering van eten, pijnstillers en emoties hadden hun weerslag op mijn darmflora. Voor mij, achteraf, heel logisch. Een paar dagen at ik niet, dronk alleen slokjes water. Dat was verhelderend. Ik ging er niet dood aan. Ik stelde me voor dat dit de ultieme schoonmaak was voor mijn lichaam: geestelijk en lichamelijk loslaten. Het was nog gratis ook.
Nu, bijna twee weken na het begin, kan ik weer normaal eten. Maar wat is normaal? Ik merk dat mijn lichaam behoefte heeft aan bepaalde aardende voedingsmiddelen, zoals (zoete) aardappels, bietjes, wortelen en havermoutpap. Ik maak Misosoep met courgette en kook een eitje. Fruit, zoals meloen, bramen en bananen gaat goed. Vlees en vet kan mijn lichaam, vooral mijn galblaas, nog niet verteren. Aan snoep heb ik geen behoefte, alles puur natuur. O wat ben ik goed bezig. 

Of het effect heeft op mijn geestelijk welzijn kan ik nog niet zeggen. Op NU.nl stond vandaag een artikel over 'Moodfood, wat is het verband tussen voeding en depressie?' De Vrije Universiteit in Amsterdam doet samen met dertien organisaties in negen landen onderzoek naar de invloed van voeding en supplementen op depressie. Duizend deelnemers in vier Europese landen worden onderzocht. Heeft het slikken van een multivitamine en visoliecapsule of leefstijlcoaching effect op hun depressie? Zal het de stemming verbeteren? 
Ik moet er wel een beetje om grinniken. Negen miljoen euro om iets uit te zoeken wat elke natuurgeneeskundige al weet. Natuurlijk heeft voeding en dus niet alleen een pil, effect op je geestelijk en lichamelijk welzijn. We zijn wat we eten, is een bekend gezegde. Dus hoe kan ik helder en positief denken als ik de grootste chemische troep eet? Was er twintig jaar geleden niet zo'n onderzoek in Amerikaanse gevangenissen? Tja

Vakantie

Ik voel me in de warme zon

jurkje, zonnebril, sandalen

er is niets wat me lijden kan

of gedachten laat verdwalen

de zacht warmte dooit mezelf

zoals de liefde van mijn man

geluk uit mezelf kan halen

Barcelona is een prachtige stad vol kleur en activiteiten. Ik ben er tien jaar geleden met Ruud geweest. Er waren grote veranderingen in het toegenomen toerisme en de bouw van de Sagrade Familia, de kathedraal die in 2023 afgebouwd is. Licht heeft me altijd gefascineerd en Gaudi, de ontwerper van de Sagrada Familia, heeft diezelfde fascinatie toegepast in zijn bouwwerken. Als cliënten in mijn Praktijk erg zwart-wit praatten zei ik altijd tegen ze: dat tussen zwart en wit een hele regenboog zit. 

                                          

Zonlicht mag ik

je omhelzen

voor de kleuren

en de schaduw

soms weet ik

het verschil niet

Zonlicht

Nog twee nachtjes slapen en dan ga ik met mijn jongste zoon, Richard, naar Barcelona. Voor ons allebei zal de zon en de mooie stad onze energie versterken. We zijn geen hardlopers, genieten van het moment is het belangrijkste. Ik ben nog nooit met hem alleen op vakantie geweest en ik kijk er naar uit. 
Het gaat gelukkig een stuk beter met me. Ik ben gisteren met Smurfentape beplakt door Peter, mijn fysiotherapeut. Door alle scheefstand in mijn bekken is weer een zenuwbaan bekneld geraakt en het tape geeft wat ondersteuning. Ik ben benieuwd of ik door de scan kom op Schiphol. Mijn brace is altijd al een grondig onderzoek waard. Ik neem mijn kruk ook mee en wie weet wat ik daar allemaal in verstopt heb...
Over een dag of tien zal ik mijn ervaringen beschrijven van onze reis.

 *Zonlicht

ochtendzon
donker-licht
lentestorm
weerlicht
regenboog
daglicht
blauwelucht
uitzicht
zomertijd
zonlicht

even van de radar

Even was ik van de radar, omdat ik twee keer ben rechtgezet door dr. Smeele. Toen ik in het st. Liobaklooster in Egmond-Binnen was ben ik geestelijk opgeknapt, maar lichamelijk ging het niet goed. Steeds meer pijn in mijn rug. En in de vieringen in het klooster ga je telkens staan en buigen, voor de goddelijke namen, en weer zitten. Nee, dat vindt mijn rug niet fijn.
Mijn grote redder is dan dr. Ben Smeele, orthomanueel arts. Er bleek weer vanalles verschoven in mijn rug en bekken. Daardoor verkrampen mijn spieren en worden zenuwbanen die al bekneld zaten sinds de aanrijding nog meer geïrriteerd. Het is niet mijn hobby om alleen in mijn onderbroek voor een arts te staan, maar in dit geval ben ik de schaamte voorbij. Hij werkt zo precies, bekijkt mijn hele lichaam, niet zachtzinnig, maar na een erg pijnlijke periode gaat het echt altijd beter. Nu kan ik er weer een paar maanden mee vooruit. Als de zon ook nog gaat schijnen knap ik helemaal op. Dit weer geeft helaas niet zoveel energie.

En als het dan weer is om binnen te blijven en ik heb veel pijn , schrijf ik geen vrolijk gedicht:

tranen langs de ramen
geen reden om eruit te gaan
hier denk ik wat ik kan
ik schrik van mijn lichaam
het is niet sterk maar zwak
ik hoor bij de onbekwamen
en heb geen enkel plan

Scarlatti sonatas

Scarlatti sonatas*Mijn verblijf in het St Liobaklooster heeft me verrijkt. In ervaringen, ontmoetingen en het terugvinden van mijn illegale CD van Guiseppe Domenico Scarlatti ( vooral klavecimbel-componist 1685-1757). In augustus 2015 ben ik voor het laatst in het Gastenverblijf geweest en heb ik mijn CD daar laten liggen. Wat er ondertussen mee gebeurd is is af te lezen aan de vele krassen op het kunststof. Gelukkig komt er na een sopje weer muziek uit. Wat een heerlijke oorstreling. Ik kan harpmuziek zo missen, de muziek die mijn ziel laat juichen. Engelenmuziek.
De muziek, de mensen en de natuur hebben gedichten in me laten ontstaan. Als ik in het Gastenverblijf ben lijkt het of de Engelenenergie dichterbij is. Ik zie en hoor meer dan thuis. Zo kreeg ik ineens een beeld van een Engel en een tekst. Ik heb altijd tekenspullen bij me, dus het stond zo op papier. Ik voelde dat het bij Tom z'n energie paste en hij was er blij mee:

ik ben er voor je

sta achter je

ontken mij niet

zuiverheid

in denken en doen

geef ik je

om los te laten 

In het klooster word ik altijd vroeg wakker, ik ben ineens een ochtendmens. Ik zag om 6 uur een schaap voor mijn raam in de eerste zonnestralen:

het eerste zonlicht 

valt op haar vacht

na een natte nacht

ademt ze licht

 
Ik zat in een dienst in de kapel naar een grote vaas vol paars vingerhoedskruid te kijken en er ontstond:

vingerhoedskruid vol

kelken van zonlicht

waarom zo giftig?

De zusters zingen vooral de psalmen. Het is als een mantra, een ritme van toewijding. Moeilijke teksten vol goed en kwaad. En toch geeft het een zowel aardse als spirituele energie. Ik ervaar er ook rust in, omdat het zo voorspelbaar is:

ik vul mijn lied met levenslust

de kracht van mijn verlangen

het is de klankkleur van mijn rust

die ik erin wil vangen

Het voormalige weiland naast het Gastenverblijf wordt steeds meer een natuurgebiedje. Van weiland naar kloostertuin:

de kloostertuin

beschermt het leven

ze ademt kleur

door zon verkregen

gewijde grond

door God betreden

kloostertuin vol

bestorven leven 

Nu luister ik weer naar Scarlatti. Wat zou hem geïnspireerd hebben tot deze goddelijke muziek?

Lioba Klooster

Lioba Klooster*

De komende week ben ik in het Lioba Klooster in Egmond-Binnen.

"Wat ga je er doen?",vragen veel mensen die er voor het eerst van horen.

Ik kom er tot rust.

Dat is misschien een vreemd antwoord voor iemand die al twee jaar revalideert en behalve het huishouden weinig om handen heeft.

 

Ik hoef er niets, krijg eten en drinken en heb een redelijk bed in mijn kamer.

Ik ervaar het klooster als een plek van bezinning, meditatie en mindfulness.

Het volkomen doelloos zijn geeft me ruimte om te voelen wat ik nodig heb. 

Ik wandel zonder bestemming en kom op de mooiste plekjes.

Ik fröbel zomaar wat en ervaar daarin de grootsheid van waarneming.

Ik ga ergens zitten zonder dat ik moe ben en voel de Energie van de plek.

Ik raak geïnspireerd en schrijf verhalen en gedichten.

 

De zusters oordelen niet en ik zal de laatste zijn die over hen veroordeelt.

Het is voor mij al bijna 20 jaar een warme omhelzing en het gevoel van thuiskomen.

De Adelbertusakker, zie foto, is de plaats waar de Engelse monnik Adelbert in 740 nChr. werd begraven.

Hij kwam in 690 in Egmond om Willibrord te steunen die de heidense Friezen ging bekeren.

Het is een sfeervol bedevaartsoord.

Hier zal ik een kaarsje opsteken voor iedereen die het nodig heeft.

Voor jou dus

 

 

 

Thee

Thee,
Zolang ik me kan herinneren drinken we Rooibosthee bij het ontbijt. Mijn gezin vind die van Pickwick het lekkers. Ja dat is geen zuivere Rooibosthee, ik weet het. Er zitten tegenwoordig vragen aan het zakje: 
*Met welk beroemd persoon zou je een dag willen ruilen? Ik heb nooit de behoefte aan persoonsverheerlijking gehad. En al zou ik naast een beroemdheid staan, ik zou hem niet herkennen. Misschien een voordeel van mijn lichte hersenbeschadiging. In mijn Praktijk kwamen ook beroemde mensen, maar die hadden dezelfde behoeften en angsten als iedereen. Ik zie het verschil niet zo. Zou er een beroemdheid een dag met mij willen ruilen? Haha
*Als je onsterfelijk zou zijn voor één dag, wat zou je dan doen? Ik zou niet weten wat het verschil zou moeten zijn met wat ik nu doe. Ik heb altijd de overtuiging gehad dat ik onsterfelijk ben, al is dat niet per sé in dit lichaam. In mijn werk gebruikte ik vaak regressietherapie als klachten of beelden iemand al zijn hele leven achtervolgden en er geen verklaring was vanuit dit leven. Ik ben ook veel mensen tegengekomen die ik al kende uit vorige levens. Voor mij is dit leven er één uit een reeks, die mij leren vanuit mijn hart te leven.
*Als jij een glazen bol had, wat zou je daar graag in willen zien? Een glazen bol ondersteunt je concentratie en geeft daardoor de mogelijkheid om je helderziende gave te versterken. Je kunt ook een kaars gebruiken. Ik gebruikte mijn pendel en mijn gave van helderziendheid en heldervoelendheid om mensen te helpen met inzicht. Voor mezelf wist ik, sinds ik bijna 20 jaar geleden in het Liobaklooster kwam, hoe ik me zou ontwikkelen. Ik ontmoette daar een Engel die mij mijn ontwikkeling liet zien. Eerst massage, dan spirituele ontwikkeling en daarna les geven. En zo is het gegaan. Sinds de aanrijding is het mistig in mijn hoofd. Ik merk dat het een enorme overgave is om níet te weten. Het geeft ook rust, want er is alleen NU.
*Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Lente

Lente*

Oorfuten draaien om elkaar

Grauwe ganzen vormen een paar

de Lisdodde staat te wuiven

tot de Blauwborst haar komt pluizen

alleen het vliegtuiggeraas

is de vogels even de baas

 

Lente is mijn favoriete seizoen. Herfst ook wel, maar dat gaat weer richting winter. Nu wordt alles alleen maar mooier.
Vandaag fietsten Ruud en ik een rondje Spaarndam en Haarlemmerliede. Wat een prachtige polders! In vogelkijkhut Smient genoten we van bovenstaand uitzicht. Lepelaars, Kluten, Slobeendjes, Bergeenden, Kievitten, Grutto's genoten van het door de zon verwarmde water.

 

Ik begin steeds meer te genieten van de natuur. Alsof ik het nu beter kan zien, ervaren en voelen. Ik ben een paar keer naar Tuinderij De Ark geweest in Bloemendaal. Een biologisch dynamische tuinderij waar iedereen die een dagbesteding zoekt welkom is. De eerste keer zat ik er gewoon op een bankje, dat was al heel wat. Gisteren heb ik hooguit 10 minuten geharkt, wat onkruid uit een bloembed verwijderd. Heel intensief, maar heerlijk om te doen in de goede sfeer en energie van een oud klooster waar de grond oorspronkelijk van is. Genieten

 

 

Gereedschap

Leeg*
Ik weet niet wie ik ben
zonder alles wat ik was
het verleden is verlopen
ik ben weer groen als gras
loop in mijn eigen dikke mist
te bedenken wat ik kan zijn
genieten van de Liefde
maakt de Kosmos klein
de toekomstbloesem bloeit
vol zinvol zijn of niet
dimensies komen tot leven
nu ik van mijn leegte geniet

Ik schreef dit n.a.v. de affirmatie die ik in Heliomare maakte in de OMBB-groep (Omgaan Met Beperkte Belastbaarheid). Ze noemen een affirmatie daar gereedschap. Affirmaties zijn positieve boodschappen waarvan je nieuwe overtuigingen voor jezelf maakt. Een goede affirmatie raakt je, kan je soms niet eens uit je mond krijgen omdat het confronterend is. Door deze positieve zin regelmatig tegen jezelf te zeggen wordt het, net als een medicijn, opgenomen in je energie. Je gaat daardoor anders over jezelf denken, je krachtiger voelen en open staan voor nieuwe ervaringen die bij die overtuigende affirmatie passen.
De affirmatie die mij het meeste stimuleerde was: zinvol zijn kent vele dimensies. Volgens de psychologe was dit geen positieve affirmatie omdat het aan zou geven dat mijn leven zinloos is. Tja zo voelde het ook. Het was een enorm rouwproces en rauw proces. Het was een grote leegte die ik soms nog kan voelen, doordat ik niet meer in mijn Praktijk kan werken en mijn hoofd en lichaam anders functioneren dan ik zou willen.
Andere affirmaties die ik daar maakte:
Ik leef in het nu
Ik doe wat ik kan en dat is op dit moment voldoende
Deze situatie is niet prettig, maar ik kan het wel aan
Ik gun mezelf ontspanning
Zinvol zijn kent vele dimensies, betekent voor mij ook dat niet alleen dit aardse leven belangrijk is. Ik ken vele dimensies. Ik kan één zijn met het bos, communiceren met elementwezens, Engelen ontmoeten en mensen die overleden zijn, ik kan in dromen les krijgen en anderen helpen...In al die dimensies is mijn psychisch of lichamelijk functioneren niet belangrijk, dan ben ik gewoon energie net als zij. In die contacten kan ik werkelijk zijn wie ik ben.
Inmiddels begint mijn leven weer vorm te krijgen, zinvol te zijn naar aardse begrippen. Ik krijg energie om iets te ondernemen. De pijnen worden minder. Ik ben hier natuurlijk niet voor niets. Ik zorg en deel liefde en schrijf. Ik doe wat ik kan en dat is op dit moment voldoende

Geluk

Geluk,
Op Facebook zag ik een oproepje van de universiteit van Wageningen. Een maand lang een app invullen over mijn geluksgevoel: HappyHier. Waar en wanneer ben ik het meest gelukkig en wat voor invloed heeft mijn leefomgeving op mijn welbevinden. Drs. Hans Farjon begeleidt het geheel.
Natuurlijk heb ik wel een idee. Ook heb ik al eerdere onderzoeken uit Engeland en Zweden gelezen waaruit bleek dat een groene omgeving het meest effect heeft op ons welbevinden. Waarschijnlijk zal alle tijd en financiële input hetzelfde resultaat geven in Nederland. Nouja, lekker bezig.
Ik was afgelopen zaterdag héél gelukkig toen ik door de Kennemer Duinen fietste en naast het fietspad dit uiltje zag:

Daarna gingen we achter Bartje Bloemendaal de ingang Bleek en Berg in en wandelden heerlijk in de zon.

  
Het tweede deel van onze wandeling was in een gebied waar, een paar jaar geleden, een bosbrand had gewoed. Bomen hadden het merendeels niet overleefd, maar duinviooltjes en ander klein groeispul en struiken deden hun best om te overleven. Naast de verbrande naaldbomen stonden heel veel kleine spruiten. Ik word er zo gelukkig van als iets of iemand tegen de verdrukking in groeit. 

Horizon,
Als ik toch vliegen kon
van hier naar de horizon
dan voelde ik me minder klein
zou ik liefdevoller zijn
vlieg ik verder naar de maan
wat is de grens van mijn bestaan

Als ik toch vliegen kon
van daar naar de horizon
dan wordt mijn blik ruimtelijk
ik voel me onmetelijk
zou ik groeien in mijn almacht
superieur aan wat ik had bedacht

Als ik toch vliegen kon
van daar naar de horizon
dan ben ik werkelijk overal
een stipje in een groots heelal 
ik voel de Aardse verbintenis
en geniet van wat hier nu is

Verlangen

Op weg*
De boom pakte haar wortels op en vertrok.
Ze liet een spoor van bloesems achter.
De wilgen en platanen mompelden in de wind.
Ze duwden hun wortels nog dieper in de grond,
alsof ze hun moederland daarmee wilden opeisen.
De prunus stapte stevig door.
Ze was het zat; het fluisterend geroddel, gezwiep met takken,
zelfs de vogels die haar jonge blaadjes pikten.
Af en toe struikelde ze, brak een takje, knapte een wortel.
Dat verlies accepteerde ze.
Ze liep door naar de zon.
Overdag stopte ze bij een beek
en 's nachts verplaatste ze zich licht.
Zo kwam ze bij de berg.
Gedragen door verlangen volgde ze het water omhoog
en kwam op een stenige vlakte.
Daar strekte ze haar wortels uit.
Hier ervaarde ze haar weidsheid.
Juist de hardheid onder haar
liet haar zachte karakter opbloeien.
Ze bloesemde als nooit tevoren.
Veel insecten genoten van haar geurenpracht.
Naaldbomen wuifden zacht naar haar
als op de berg de nacht begon.
Geven en nemen was bij hen
een dag en nacht verschil.
En zo lieten ze elkaar groeien en bloeien.
Zelfs als de sneeuw zich tegen haar nestelde
was ze intens gelukkig

De berichtgeving rond mensen die hun vaderland ontvluchten heeft mij tot dit schrijfsel geïnspireerd. Ook:

Prikkeldraad

Door de poort verdwijnt het licht
Het verleden uit het zicht
Prikkeldraad houdt hoop gevangen
Op een toekomst vol verlangen
Want daar ver, in het hete zand
Bombarderen we een vaderland
Vol verlangen naar onze dromen
Zijn ze in een kamp gekomen
Prikkeldraad met de deur dicht
Houdt ze veilig uit het zicht
 
 

volle maan

Volle maan*

De zon is onder
in felle kleuren
de maan schijnt volledig
nu gaat het gebeuren
onrust overmant me
dromen komen en gaan
niets is meer rustig
dankzij de volle maan
de oude krachten werken
tegen computers in
een kans om los te laten
een stralend nieuw begin
misschien is dat de onrust
om even kind te zijn
los van manipulatie
miscommunicatiepijn
de volle maan geeft kansen
zelfs de natuur laat los
het negatieve verdampt
verdwijnt in de kosmos
ruimte voor het goede
in nemen en geven
dan komt de horizon
vol kleur tot leven

Kat Wookie

Ik word Wookie genoemd. 

Toen ik net uit het asiel kwam was ik bang voor mannen, riemen, broeken en onbekenden (iedereen dus).

Voor ik in dit huis kwam was ik in het asiel en daarvoor bij een oude mevrouw die niet met me speelde.

Ze aaide mij de hele dag.

Dat was gek en daarom moest zij weg.

Over de tijd vóór de oude mevrouw praat ik liever niet.

Het heeft lang geduurd voor ik erop kon vertrouwen dat deze mensen er altijd voor me zijn.

Ik ben twee keer gered.

Ik ben een geluksvogel.

Iets minder blij is ze met mijn ochtendbegroeting.

Ze heeft er zelfs een gedicht over geschreven:

Ochtendhuil* 

huilend staat hij voor de deur

huilend om de dag te beginnen

het duurt te lang, is te alleen

hij gaat tegen de deur opspringen

huilend dramatisch en tragisch

huilend verlangen naar aanraking

en als de deur uiteindelijk opent

is de aanraking een opluchting 

Natuurgedichten

Natuurgedichten,
Ik schrijf elke dag een gedicht. Ik heb ze in verschillende categorieën ingedeeld. Met Heliomare ben ik inmiddels klaar. Nu schrijf ik over hel, dat is mijn incestervaring, hemel en natuur. Ik gebruik wel eens dichtvormen als haiku of sneeuwbal, maar meestal komt het gewoon in me op en stroomt het uit mijn pen. Ik zal even de aanleiding voor de gedichten erbij zetten:

Ik fietste op een mooie ochtend over de Bergweg in Bloemendaal. Toen hoorde ik ineens getrompetter in de lucht, geen Hemelse ervaring maar kraanvogels. Een zeer bijzondere ervaring die ik gevat heb in een haiku. Dit is een gedicht van 3 regels met op de eerste regel 5 lettergrepen, dan 7 en tenstotte weer 5:

ze trompetteren
luid in het stiltegebied
kraanvogelgeluk

Afgelopen vrijdag aan het begin van de avond, liep ik een rondje om de Velserbroekse Plas en genoot van al het voorjaarsgedoe:

zomertijd

het sompige pad
rietstengels wuiven
wilgen geknot
de lente ruiken
pulletjes zwemmen
knoppen ontluiken
de zon gaat onder
merels fluiten

Een haiku:

zonlicht streelt mijn huid
levenskracht doorstroomt alles
laat bloesems bloeien

We hebben een zaterdagkrant, waarvan ik meestal alleen de positieve berichten lees. Dus ik ben snel klaar.

nieuws

zwart op wit
in duizend letters
bange hoop
op gulden snede
wij en ik
voor rede vatbaar

pendel

Pendel*
Ik ken haar van de bushalte bij Heliomare. Daar kwamen we elkaar elke donderdag tegen en praten over ons proces en wat ons verder bezig hield. Ze studeert voor coach en zal door haar ervaringen veel mensen kunnen helpen. Op mijn laatste dag in Heliomare wisselden we nummers uit en zo hebben we nog steeds contact. Ze is heel spiritueel en appte me 'toevallig' op mijn verjaardag, haha. 
Zo ontmoet je vaak 'toevallig' mensen die je iets leren. Ze stelde me vragen over mijn Praktijk en ervaring. Haar nieuwsgierigheid prikkelde mij ook. Een natuur-geneeskundig boek lezen of studie volgen lukt nog niet, maar ervaring en kennis delen kan ik wel. Ik heb die kennis nu eenmaal, al is het soms onbewust door het geheugenverlies. 
Ze appte dat haar pendel in de war was. Ze had hem al gereinigd, afgespoeld en in de zon gelegd, maar dat had geen effect. 
Zolang ik me kan herinneren pendel ik al. Vroeger met een naald aan een draad. Dat ging prima. De pendel zwaait vanzelf heen en weer als je een vraag stelt, terwijl je je arm en hand zo stil mogelijk houdt en ontspant. Er zijn wel een paar regels:
Vraag je Beschermengel je te helpen en te beschermen tegen negatieve invloeden.
Stel vragen die met ja of nee te beantwoorden zijn.
Stel vragen over onderwerpen waarvan de uitslag je niets uitmaakt.
Stel geen vraag over jezelf.
Spreek met je pendel af wat ja of nee is.
Wat voor een pendel geldt, geldt ook voor een wichelroede. 
In mijn Praktijk gebruikte ik een lange zilveren ketting met een zilveren elfje eraan. Eigenlijk kan je met alles pendelen, als het maar vrij kan zwaaien. Een dure pendel kopen is absoluut zonde van het geld.
Ik ben geen fan van het Ouija-bord. Dit is een houten pendel-bord waarop letters staan. In mijn Praktijk heb ik verschillende cliënten gehad die daardoor compleet verstoord waren in hun aura en entiteiten, bedreigende overledenen, hadden opgeroepen. Het is echt gevaarlijk op zo'n manier te pendelen als je niet weet wat je oproept!
Bij huisreinigingen gebruik ik altijd een pendel om energielijnen op te sporen. Als ik door een huis loop vraag ik via de pendel of de energie op die plek goed is voor de ruimte. In mijn Praktijk pendelde ik diëten uit en soms supplementen. Ook gebruikte ik mijn pendel boven de cliënt om de energie te versnellen. 
Een pendel kan niet stuk gaan. Of je pendel werkt ligt aan hetgeen de pendel bestuurt en dat ben je onbewust zelf. Heb je spanningen, onrust of angst dan zal je pendel niet betrouwbaar zijn.

lente

Lente*

zilveren golven

gaan met me mee

de wind speelt met mijn haren

een leeg hoofd en conditie

ga ik vandaag vergaren

 

gierende adem

de wind gedraaid

ik kijk naar blauwe hoogte

een vogel die de wind doorklieft

het vlakke land vraagt droogte

 

pedalen draaien

ik schiet vooruit

ik voel mijn spieren gloeien

de lente vult mijn cellen

zoals de bloemen bloeien

 

 

Wil dat ik voor jou of over een situatie een gedicht schrijf?

Ik hoor het graag via ardy.blok@quicknet.nl

Aarde

Aarde*
De afgelopen weken was ik op vakantie in Tenerife. Ik kende het alleen als feesteiland, niet vanwege het natuurschoon. Nu ben ik om: het is een prachtig eiland! Het oergesteente, ontstaan na de laatste uitbarsting van de vulkaan in 1909, is ruig en schitterend in allerlei kleuren. Ik vond het ontroerend om te zien hoe dieren en planten leven in deze ruigte. Die overlevingskracht trekt me altijd aan in de natuur. En altijd is er een zaadje, een mogelijkheid op vernieuwing. Er zijn dieren die het aandurven om in een vijandige wereld iets op te bouwen.
Ik herken dat ook in mezelf. Tegen de verdrukking in groeien.
Op de facebooksite van Mark de Hond staat een inspirerend verhaal over de groei van kreeften. Een kreeft groeit uit zijn schild, kruipt onder een rots en vervelt. Wij moeten ook af en toe onder een rots kruipen en vanuit de verdrukking groeien. Ik heb in Heliomare de rots gevonden om een half jaar onder te kruipen en te groeien. Nu ben ik er klaar mee. Ik groei en zie de nieuwe kansen die ik krijg. 

Gedicht aarde*

Vertwijfeld
sta ik op de rand
hou me vast 
aan 't zachte zand
er is een Kracht 
die mij verbindt
geen aarde waar 
ik houvast vind
het weten goed 
genoeg te zijn
is kracht en zwakte
groot en klein

Oja

Oja*
Gisteren waren Ruud en ik op bezoek. Gezellig. We kwamen rond half 11. We praten rustig over van alles, maar rond half één voelde ik me onrustig worden. Mijn lichaam zei dat het tijd was om te eten en rusten, zoals ik thuis altijd doe. Ik heb inmiddels geleerd te luisteren naar mijn lichaam, maar zoals ik nu ook weer merkte is dat voor anderen moeilijk te begrijpen. Ik mag niet toegeven aan rusten of siësta houden want dat is alleen maar gewenning en daar moet ik zo snel mogelijk van af, werd me verteld. Ik ga op zo'n moment de discussie niet aan, daar ben ik veel te moe voor en dan zeg ik dingen niet zo vriendelijk. Dus na de lunch ben ik een uurtje op bed gaan liggen. 
Door NAH, hersenbeschadiging, heb ik de oja-gedachte ontwikkeld. Ik heb geen automatismen meer, maar daarvoor in de plaats heb ik overal geheugensteuntjes die de oja-gedachte oproepen. Gele briefjes, dingen in het zicht zetten en vaste volgorde van dingen helpt mijn geheugen. 
Als ik wakker ben roept Wookie, de kat, dat hij eten wil. Ik loop de keuken in en zet theewater op, want hij gaat van koud eten spugen en zo maak ik een soepje voor hem. Theewater kookt - oja dit wordt thee. Ik pak een theezakje- oja daar naast staan mijn pilletjes die moet ik nu innemen. De kat miauwt weer en helpt me herinneren dat hij wil eten. Ik pak het blikje uit de koelkast - oja daar staat melk voor mijn ontbijt. Ik zet het op het aanrecht. Geef de kat eten en wil de keuken uitlopen. Oja, melk! Ik kijk naar de kasten en bedenk waar de havermout, bakje, lepel en pannetje staan. Als de havermout op staat loop ik naar de slaapkamer om mijn kleren te pakken. Wookie komt me even bedanken voor zijn ontbijt, oja ontbijt. Gelukkig is het niet aangebrand. 
Zo gaat dat elke dag. Zonder automatismen kost alles wat ik doe veel energie, want ik moet alles bedenken en dat zorgt voor oververmoeidheid. Het is dus geen kwestie van gewenning aan mijn siësta, leven kost gewoon veel meer energie. Alles wat nieuw is of anders gaat kost nog veel meer energie. Dus tussen 13 en 15 uur ben ik heerlijk aan het herstellen van alle oja-gedachten.
 

Nieuw

Nieuw*
Ik voel me nieuw, vrij. Een volgende levensfase begint: ik ben schrijfster! Na het jarenlang zoeken is het me nu duidelijk. Ik schrijf. Ik ben schrijfster. Wat heerlijk om dat op te kunnen schrijven. Ik hoef niet te zoeken wat ik zal gaan doen, me geen zorgen te maken over een opleiding waar mijn hersens moeite mee zullen hebben. Ik ben het al.
In de kringloopwinkel vond ik een boekje: Het pad van Ping door Stuart Avery Gold. Een parabel over het ontdekken van nieuwe wegen. De spirituele, universele waarheden in dit vrolijke boekje spraken me enorm aan. Echt een opkikker. 
En nu voel ik net als de kikkers in het boekje de grote sprong voorwaarts. Ik zat gisteren na te denken over een uitgever en toetste dat woord in mijn inbox. Daar kwam een drie-en-een-half jaar oud mailtje ineens opgeplopt van uitgeverij Akasha die interesse had in mijn boek. Ik was toen bezig een boek te schrijven over het energetisch reinigen van huizen. In mijn Praktijk kwam ik regelmatig mensen tegen die last hadden van elektrosmog, aardstralen, elementwezens of zich niet thuis voelden in hun huis. Gebaseerd op Feng Shui, kleurenleer en mijn kennis heb ik dit manuscript samengesteld. Ik heb er ook lezingen over gegeven. Dat hele manuscript heeft al die tijd in de kast liggen wachten tot ik zo ver ben. Dit boek schrijven is mijn opdracht. Dit is waarom ik de afgelopen twee jaar naar mezelf heb gezocht en waarom ik zoveel heb moeten loslaten. Ik moest ontdekken wat altijd al in me zat en wat ik altijd geweest ben: ik ben schrijfster!

God die het donkere licht maakt*
Van een vriendin had ik het boek De kabbalist van Geert Kimpen te leen. Ik lees nog steeds moeizaam en omdat ik dit boek jaren geleden al eens gelezen had dacht ik dat het me minder moeite zou kosten. Dat is ook zo. Dit boek is ook in korte hoofdstukjes geschreven die elk vernoemd zijn naar een naam van God. 
Ik ben niet kerkelijk maar zie God of het goddelijke wel in alles om me heen en in mezelf. Ik heb er een gedichtje over geschreven:

Ik wilde altijd laten zien

dat God, het goddelijke

in alles is

geen man op een wolk 

geen beeld in een nis

als de energie van een kind

misschien

Ik zag God als een lichtpunt

in mijn lieve oma

een dolfijn

achteraf zag ik God

ook in mijn pijn

omdat mijn les me wordt

gegund

Verandering

Verandering*
Morgen sluit ik een periode af. Inmiddels voelt het goed. Ik kan accepteren dat ik verder ga als schrijfster en tekenares. Geen therapeut meer, hooguit in ondersteuning van anderen. 
In mijn zoektocht naar een uitgeverij kwam ik mijn manuscript tegen van 4 jaar geleden. Ook toen zocht ik een uitgeverij. Ik heb een boek geschreven over energetisch huisreinigen. Het maakt duidelijk aan welke invloeden je allemaal blootgesteld wordt in en om je huis en hoe je daar last of profijt van kunt hebben. Dus ik omschrijf leijlijnen, elementwezens, kleuren, halfedelstenen, geschiedenis enzovoort. Een mooie taak voor mezelf om dat manuscript uit te gaan werken. Zo kan ik weer mijn geheugen met oude kennis ophalen en vernieuwen in mezelf. 

Verandering*

De schoonheid van verandering
zie ik terug in de natuur
geen angst, het vertrouwen puur
voortkomend uit verwachting

Niets verdwijnt in zuivering
Energie komt stralend vrij
zwaarte wordt licht in mij
de toekomst een hunkering

Mijn groeikracht is in ontwikkeling
boven mezelf uitstijgen mogen
leren leven naar vermogen
geeft verlichting in verandering

  

Heliomaandag

Heliomaandag*
Sinds vorige week ga ik in plaats van dinsdag op maandag naar Heliomare. Een grote verandering voor mij, al heb ik het zelf aangevraagd. Door mijn Nordic Walking activiteit kwam ik in de planning op dinsdagmiddag in Heliomare. Op dinsdagavond doe ik mee in een themakoor. Twee activiteiten na elkaar zonder slaap/rust ertussen lukt met mijn oververmoeidheid niet, dus Heliomare verschoof naar de maandag. Vorige week heb ik ervaren wat het met me doet: een complete jetlag! Ik sliep nog maar een paar uur per nacht, wist niet meer welke dag het was en at meer dan goed voor me was. Pff ik werd een beetje gek van mezelf. 

 

Nog maar een paar dagen ben ik in dagbehandeling, want 3 maart is mijn einddatum. Gisteren begonnen de eindgesprekken. Eerst vroeg mijn fysiotherapeute hoe ik verder wil gaan en later had ik een gesprek met de psychologe. Nou eerst vakantie vieren! 

Ik vind dat ik eigenlijk pas sinds half januari beter functioneer omdat ik geen last meer heb van depressieve gevoelens en ik dankzij dr. Smeele eindelijk mijn rechter arm weer goed kan gebruiken. Het eind van mijn behandeling in Heliomare vind ik een beetje te vroeg. Met twee maanden extra zou ik zoveel meer kunnen ontwikkelen in spierkracht en uithoudingsvermogen. Maar helaas de zorgverzekering eist dat de behandeling wordt stopgezet. Ik ben al een half jaar in Heliomare geweest dus het moet over zijn. Dat ik NAH de rest van mijn leven zal houden met ups en downs is bij de zorgverzekering niet bekend. 

Ik las hier een prachtige blog over, via de Hersenstichting. 'Een nieuwe attractie' door Elisheva Boumans geplaatst onder beroerte. Hierin omschrijft ze haar gesprek met een controleur van het UWV. Ik ervaar dat met de DAS en de tegenpartij.