even van de radar

Even was ik van de radar, omdat ik twee keer ben rechtgezet door dr. Smeele. Toen ik in het st. Liobaklooster in Egmond-Binnen was ben ik geestelijk opgeknapt, maar lichamelijk ging het niet goed. Steeds meer pijn in mijn rug. En in de vieringen in het klooster ga je telkens staan en buigen, voor de goddelijke namen, en weer zitten. Nee, dat vindt mijn rug niet fijn.
Mijn grote redder is dan dr. Ben Smeele, orthomanueel arts. Er bleek weer vanalles verschoven in mijn rug en bekken. Daardoor verkrampen mijn spieren en worden zenuwbanen die al bekneld zaten sinds de aanrijding nog meer geïrriteerd. Het is niet mijn hobby om alleen in mijn onderbroek voor een arts te staan, maar in dit geval ben ik de schaamte voorbij. Hij werkt zo precies, bekijkt mijn hele lichaam, niet zachtzinnig, maar na een erg pijnlijke periode gaat het echt altijd beter. Nu kan ik er weer een paar maanden mee vooruit. Als de zon ook nog gaat schijnen knap ik helemaal op. Dit weer geeft helaas niet zoveel energie.

En als het dan weer is om binnen te blijven en ik heb veel pijn , schrijf ik geen vrolijk gedicht:

tranen langs de ramen
geen reden om eruit te gaan
hier denk ik wat ik kan
ik schrik van mijn lichaam
het is niet sterk maar zwak
ik hoor bij de onbekwamen
en heb geen enkel plan